Wegens drukte worden jullie gekort in kraamzorg, onze excuses voor het ongemak.

In mijn eerste blog schreef ik over mijn droombevalling. Ik kijk daar echt met een glimlach op terug. Wat een mooie ervaring.

Maar toen, vrijdag 13 september 23.35. Oscar was geboren en lag op mijn borst. Met een keurige apgar score van 9 en 10 een vliegende start. De kraamzorg die had geassisteerd bij de bevalling hielp met aanleggen maar hij had een beetje moeite met drinken. Zoveel had hij natuurlijk nog niet nodig dus na een paar toch goede sabbels en slokjes mocht ik eventjes douchen. Mijn man kleedde Oscar, samen met de kraamzorg, aan. Toen ik teruggestrompeld was naar t bed werd Oscar in zijn co sleeper gelegd en naast het bed gezet. 01.30 uur, ze wensten ons een fijne nacht. 'Morgen ochtend rond 09.00 uur is de kraamzorg er die er de hele week voor jullie zal zijn.' Oké, en nu? We hebben een baby. Shit. De kraamzorg zal hier zijn over 7,5 uur. We moeten 7,5 uur doorkomen met deze baby. De verloskundige stelde ons gerust en zei dat Oscar waarschijnlijk, uitgeput door de bevalling, vooral zou slapen. En weg waren ze.

Niet dus. Oscar is op deze wereld gekomen met honger. Dus de hele nacht hoorde we hem smakken en kreunen. We hadden een lactatiecursus gevolgd, dus herkende honger. Met zn tweeën probeerde we hem aan te leggen maar dit zag er op de filmpjes tijdens de cursus toch wel makkelijker uit. Oscar hapte vooral naar adem zodra hij mijn borst in zn mond kreeg. We hebben de hele nacht naar de klok gekeken en het werd 09.00 uur. Ding dong. Onze reddende engel.

We kregen te horen dat ze er tot 14.00 uur zou zijn, want ze moest nog naar een ander gezin. We kregen dus alleen het belangrijkste uitgelegd. Ze hielp met aanleggen, wat ook met haar hulp moeizaam bleef gaan. Oscar bleef naar adem snakken en hij maakte een raar piepend geluid. 'Er zal wel wat vruchtwater in zn longetjes zitten.' Werd gezegd. Om 14.00 uur vertrok ze. Tot de volgende ochtend 09.00 uur moesten we weer door zien te komen. Aanleggen bleef een ramp en slapen deed hij niet. Ik had toch ergens gelezen dat een newborn vooral slaapt? Deze niet. De volgende ochtend stond de kraamzorg om 09.00 uur op de stoep. Ze zou blijven tot 12.00 uur, en dan gold ook voor de rest van de week. 

Een nieuwe mama. Een kindje dat naar adem snakt. Borstvoeding dat niet soepel verloopt. En dan moet je het doen met 3 uur zorg per dag. 'O en je krijgt een dag minder zorg want je bent op vrijdag bevallen.' 'Ja mevrouw, om 23.30, maar toch gaat die dag er vanaf.' 

Oscar sliep amper en bleef een piepende ademhaling houden. Er kwam een lactatiekundige en die zei dat hij 'een verkeerde drinktechniek' had, maar hij zou het vanzelf leren. Hij verslikte zich bij iedere slok en hoestte daardoor veel. Maar niet opgeven hoor, met die borstvoeding! Ik ging kolven, zodat ik met de fles voor hem kon doseren. Maar hij sliep niet. Dus met een wakkere baby kolven terwijl hij de melk ruikt en huilt en huilt en huilt. 

Nacht 6, nog één ochtend kraamzorg te gaan. Oscar ligt in zijn bedje en hij maakt de gekste geluiden. Een schorre kalkoen is er niets bij. We besluiten de verloskundige te bellen, we weten dat ze snachts bereikbaar is. Ze is bezig met een bevalling maar dat gaat nog wel even duren dus ze kan wel even langskomen. Ik voel me schuldig naar de bevallende vrouw maar ik weet niet wat te doen. De vk komt boven. 'Hey dappere mama'. Ik begin heel hard te huilen. Ze pakt Oscar van me over. 'Zo te zien heeft dit meneertje een regeldagje.' Ze geeft hem al mijn afgekolfde melk, 180 cc gaat er in en loopt er aan de onderkant direct uit op de vloer. Deze vrouw weet wat ze doet. Oscar drinkt en lijkt even tevreden. Ik ben op dit moment blij. Ze weet hem slapend in zijn bed te leggen. Iets wat ons nog niet is gelukt. 

De volgende dag, laatste dag kraamzorg. Ik huil nog meer. We hebben zo weinig zorg gehad. Ik heb nog geen moment genoten van mijn o zo gewenste kindje. Ik wil dat ze blijft of dat ze hem meeneemt. Ik kan het niet. Ik zie niet wat hij nodig heeft. Maar daar gaat ze. 

Oscar blijft rare geluiden maken. Op aanraden van mijn moeder, die zich toch ook echt wel zorgen maakt over zowel mij als Oscar, staan we savonds met stromende douche te stomen in de badkamer. En dan trek ik het niet meer en bel ik het consultatiebureau. Ik wil dat er iemand naar mijn kindje kijkt... Nu!