We zijn op

Tijdens mijn ochtendwandeling op 1e kerstdag had ik niet zo´n vrij gevoel als anders. Nowi (8 maanden) slaapt alweer 4 dagen heel slecht.(1.5 week terug heeft ze 2 weken ook zo slecht geslapen).

Op kerstavond hoopten mijn man en ik samen te genieten van een kerstdiner. De vorige dagen sliep ze nog wel van 19:00 tot 21:00 dus het zou moeten lukken. Helaas…. deze keer wilde ze niet eens een beetje slapen. NA het voorlezen van het boekje wilde ik haar neerleggen in haar bedje maar ze begon meteen te krijsen. ECHT krijsen. Het is geen huilen wat ze doet het is echt intens krijsen. Ik probeerde haar nog rustig te krijgen in haar bed maar dat had geen nut. Ik pakte haar op en na een tijdje werd ze weer rustig. Zodra ik haar weer neer wilde leggen begon ze weer. Na 10 minuten kwam mijn man thuis van zijn werk, het was ondertussen 19:30, en hij zag de bui ook al hangen. Wij hadden honger en hadden echt geen zin om om en om te gaan eten en haar rustig te krijgen zoals we al zo vaak hebben gedaan, dus besloten we haar bij het eten erbij te zetten. We hadden dit nog nooit gedaan maar dit was echt even een druppel.

Tijdens het eten was ze vrolijk, ze vond het geweldig om erbij te zitten en genoot volop. Die lachjes en die geluidjes maakte me dan wel weer even vrolijk!

Na het eten probeerde we weer hetzelfde ritueel te doen als altijd voordat ze naar bed gaat. We lazen samen een boekje en legde haar op bed. Maar helaas begon het weer helemaal opnieuw…. JA ze wil slapen, ze wrijft constant in haar oogjes en je ziet gewoon dat ze moe is. Laten krijsen? Al vaker geprobeerd maar het wordt alleen maar erger tot zweten en verslikken toe waardoor je haar moet gaan helpen om daar uit te komen.

We besloten haar uiteindelijk toch maar weer bij ons in bed te leggen, dit is al de 3e dag. Wij zijn er altijd super op tegen geweest omdat ze in haar eigen bedje moet leren slapen en omdat we ook gewoon met z´n tweeën willen zijn om rust te hebben. Maar 3 dagen geleden waren we er zo klaar mee. We zijn dan al 3 a 4 uur lang bezig om haar rustig te krijgen en in haar bedje te leggen maar na zoveel uren ben je helemaal op.

Slaapt ze dan ook echt bij ons? In het begin zeker niet, ze krijst ook, maar we aaien haar dan en blijven tegen haar praten en na een tijdje wordt ze dan rustig. We hebben ook al 2 keer geprobeerd om haar dan als ze diep slaapt na een paar uur over te leggen naar haar eigen bedje maar ook dit werkt totaal niet.

Conclusie? JA wij zitten er volledig doorheen en voelen ons gefrustreerd en totaal machteloos. Doen wij iets fout? Heeft ze pijn? Waar heeft ze last van? Waarom doet ze dit? Zoveel vragen maar geen antwoorden. Het is zo bizar dat je geen handleiding hebt maar dat je gewoon maar wat doet en uitprobeert! Maar tot nu toe helpt helemaal niks.

Ik heb dus momenteel even geen vrij gevoel als ik een wandeling aan het maken ben. We zijn op, we weten het niet meer. We willen haar helpen maar we weten totaal niet hoe. We kunnen eigenlijk niet meer. Wanneer zal het overgaan?