We moeten uw eileider eruit halen..

Het is gelukkig alweer jaren geleden!

Ik had net een miskraam gehad.  Ik was er kapot van.. Een plat vruchtzakje..

Een kindje was zo gewenst zo welkom.. Elke menstruatie was weer een tegenvaller.. En bij elke menstruatie voelde ik het verdriet opnieuw. Ik voelde me zwanger.. pijnlijke borsten opgeblazen buik.. Ik deed een zwangerschapstest en wachten in spanning... NEGATIEF..Toch voelde ik me raar.. Ik kon het niet plaatsen.. De dagen erna begon ik me slechter te voelen. Duizelig.. en buikpijn.. heftige buikpijn.. Ik pakte 2 paracetamols in de hoop dat ik me beter zou gaan voelen.. Ik ging op bed liggen en ik viel in slaap. De volgende ochtend was het bed nat van het zweet.. Ik wilde gaan staan en zakte door mijn benen.. SHIT.. wat is dit dacht ik.. Ik ging beneden naar de wc en ik viel van de wc af.. Ik viel flauw.. Er was niemand thuis.. Ik was alleen en ik had mijn telefoon boven laten liggen.. Uiteindelijk ging het weer wat beter en dacht ik dat het wel wat beter zou gaan na een ontbijtje. 

Ik had vreselijke buikpijn.. Zou ik een blinde darm ontsteking hebben...? Ik maakte een afspraak bij de huisarts. Ze drukte op mijn buik en bij het loslaten brak het zweet me uit..

Ze belde het ziekenhuis. Ik stuur nu een patiënt in met verdenking van appendicitis.. blinde darm ontsteking dus... Ik kon mijn vriend niet bereiken...En mijn ouders waren op op vakantie in Nederland gelukkig, En zouden zo snel mogelijk naar het ziekenhuis komen. Ik raakte helemaal in paniek en besloot om maar gewoon zelf naar het ziekenhuis te gaan.. Er werd bloedafgenomen en urine

Er werden vragen gesteld of ik mogelijk zwanger zou kunnen zijn. Nee zeg ik..

Ik werd naar een kamer gebracht. Alle kamers zijn ingedeeld in een bepaald soort spoed en ik viel blijkbaar wel mee.. Tot de uitslag binnenkwam en ik moet spoed naar een andere kamer gebracht werd.. Ik werd bang.. het zweet brak me uit..

Ik kreeg een echo van mijn buik en de artsen raakte in paniek...shit haar hele buik zit vol bloed. Ik begon te huilen want ik begreep er helemaal niks van wat was er nu aan de hand...

Mijn bed stond vol met mensen.. de echoscopist 2 artsen een assistent. Ondertussen werd ik uitgekleed en kreeg ik een operatie jasje aan. "HALLO" schreeuwde ik huilend. "Wat is er aan de hand?" "We gaan je eileider eruit halen."

Wat, gilde ik huilend. "Je hebt een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en je eileider is gescheurd." Daar lag ik dan helemaal alleen. "We maken u klaar, u moet met spoed naar de OK." 

Mijn ouders waren er nog niet eens. En daar ging ik dan. De OK in. Nog nooit was ik zo bang. Nooit heb ik me zo alleen gevoeld. De operatie duurde uren... 

De arts kwam na de ingreep langs. "De operatie duurde lang, maar we konden je eileider redden..." Ik was zo blij, zo opgelucht. Toen ik terugkwam van de operatie, was gelukkig iedereen er die ik probeerde te bellen. En na alle ellende heb ik 3 prachtige kinderen op de wereld mogen zetten. Zo dankbaar voor mijn zoontjes.