We doen het op onze manier

Nog even en we gaan is kijken waar het misgaat bij jou.

Waarom je wel wilt eten maar je darmen het er maar moeilijk mee hebben. En ik vind dat knap lastig. De dagen ik tel ze af, maar hik er ook enorm tegenaan! De oppas is geregeld, de juffen zijn op de hoogte, en nu is het afwachten…  maar toch niet helemaal. Ik weet namelijk niet wat er gaat gebeuren, hoelang het gaat duren, ( ik weet wel hoelang ze er voor hebben uitgetrokken, maar hoop zelf dat ik na twee dagen weer buiten sta) of we überhaupt een antwoord gaan krijgen, of we überhaupt iets gaan vinden bij je, hoe zal het dan thuis gaan? Ik blijf namelijk bij Cato want no way dat ik onderzoeken en controles over laat nemen door iemand die er snachts ook nooit bij is! Ik ben er namelijk 24/7 bij dus weet het beste hoe of wat met Cato, zelfs leander laat ik het liever niet doen. Ik ben dus eigelijk nooit een control freak, behalve als het om m’n kinderen gaat, het zwanger zijn en bevallen is dus ook echt niet aan mij besteed. ik kan er namelijk geen controle over uitoefenen, ik weet niet wanneer die eerste wee komt wat er gaat gebeuren en hoe het gaat. En datzelfde heb ik nu weer, en dan ga ik voorbereiden tot het extreme. Een soort nesteldrang x2! Ik zorg er voor dat de uit logeren tasjes klaar staan, de koekjes voor school gaan ook mee naar opa en oma, en voor Cato worden de fijnste pakjes in huis gehaald. We tellen de nachten af met de kinderen en hebben het er elke dag even over zodat ze weten wie, wat, waar en wanneer. Ik blijf bij cato en gaan samen weer naar huis. Zo doen wij dat, het is niet perfect en misschien zal een ander het overdreven vinden. Maar dit werkt voor ons en voor mij. Ik ga ze missen die week maar weet dat ze in goede handen zijn en ze het waarschijnlijk nog leuk gaan vinden ook al die logeer partijtjes! het komt zoals het komt maar wel op onze manier 🤎