Wat na de RSV op 3 maanden?

Ik schreef in mijn vorige blog over Morris die op drie maanden met RSV op de PICU in Gent belandde. Ondertussen zijn we een kleine 10 maanden verder en wat een tien maanden zijn het geweest. 

Na de RSV-opname op 3 maanden was Morris heel angstig. Ik mocht hem niet verlaten of hij begon te huilen. Hij was erg hangerig aan mij, zijn mama. Ikzelf was ook erg angstig en ging bijna elk uur luisteren of hij nog correct ademde. Na wat tijd ging die extreme angst voorbij, maar telkens als Morris ziek werd, voelde ik instant paniek. Mijn lichaam spande zich op en ik kon wel huilen. 

We hebben als gezin een moeilijk jaar achter de rug. Morris is heel vatbaar voor virussen en bacteriën. Hij is na zijn RSV nog heel vaak ziek geweest. Keelontstekingen, griep, tweede maal RSV, andere virussen die bronchitis veroorzaken, mond en voet ziekte... Hij kreeg het allemaal. Ontelbare keren ben ik bij de huisarts, kinderarts of homeopaat langs geweest. Hij gaat vaak naar de kinesist om slijmpjes los te krijgen, krijgt dagelijks puffers en hoestsiroop. Hij werd ook verschillende malen opgenomen in het ziekenhuis telkens voor zijn longen. Elke keer dat hij ziek werd, werd eten een gevecht. En ik? Ik word er wat moedeloos van. 

Ons leven staat voor mijn gevoel al even stil. Ik ben even gestopt met werken, omdat hij mij allemaal te veel werd. In die tijd heb ik heel hard gewerkt aan mijn eigen weerbaarheid. Maar het blijft heel moeilijk om alles te combineren met een kindje dat vaak ziek is. Ik hoor ze groeien er wel uit... En dat hoop ik oprecht. Want dit houd ik geen jaren vol.