Wat als je kind de sfeer bepaald in huis..

Onze zoon is bijna 2.5 jaar oud. En vanaf zijn geboorte zijn we bezig met het ene probleem na het andere met onze zoon.

"Sev" heeft extreem "moeilijk" gedrag. Is enorm dwingend en bepaald de sfeer in huis. Als hij smorgens wakker word begint bij meteen te huilen en te gillen terwijl daar geen aanleiding voor is. Sev is alles behalve een tevreden kindje. Heeft medisch ook het een en ander moeten doorstaan en een slechte start gehad.

Als hij beneden komt begint hij ook direct te "dwingen". Sev wil chocola.

Krijgt hij dit niet dan is het huis te klein. Hij gaat op de grond liggen, gillen en schreeuwen. Hij zoekt spullen om te gooien of tegen aan te slaan.

Hij komt ontzettend moeilijk uit een bui. Alleen als je toegeeft aan wat hij wil is hij tevreden. In veel gevallen kan dit natuurlijk niet. Ook wij hebben onze grenzen. Sev bepaald het liefst hoe de dag eruit ziet en wat er op tv komt.

We hebben een opvoed deskundige in huis gehad omdat er direct werd gedacht dat het probleem bij de opvoeding van ons lag.

Maar al snel werden we doorgestuurd naar een kinderpsygoloog omdat het probleem

niet aan de opvoeding ligt.. Wij hebben regels, proberen waar dat kan zoveel mogelijk structuur te bieden en grenzen te stellen. En tuurlijk zijn er altijd dingen die wij anders kunnen doen maar in grote lijnen doen we het goed volgens de deskundige.

Maar wat als onze zoon een gedragsprobleem heeft? Waarom moet het dan 2.5 jaar duren voordat je de juiste therapeut hebt gevonden... Waarom moet ons kind zich elke dag zo rot voelen..  en waarom krijgen wij geen handvaten.

Op dit moment wachten we op goedkeuring van de gemeente zodat de therapie gestart kan gaan worden. Ik vind dit te triest voor woorden... Onze zoon heeft inmiddels een indicatie zodat hij 4 ochtenden naar de peuterspeelzaal kan waar ze ook ondervinden dat Sev " enorm boos kan worden"

Sev is een onwijs lief mannetje. Maar als hij zijn zin niet krijgt neemt hij vaak de sfeer over in huis.. Het is niet eerlijk voor hem en voor ons dat we zo lang moeten wachten.. Ik wil hem zo graag helpen. Ik wil zo graag leren hoe ik met hem om kan gaan om hem te ondersteunen.. Ik wil er voor hem zijn.. Ik wil hem laten zien dat ik hem enorm liefheb.. ook een stukje dat ik mis van de buitenwereld want Sev word bestempeld als moeilijk... Hij is lastig dus we nemen liever zijn grotere broer mee.. Terwijl ik vind dat kinderen met een bepaald probleem juist extra aandacht en liefde nodig hebben..

Daarom wil ik handvaten... om mijn mannetje te helpen.. en hem niet verder de afgrond in de drukken.