Wat als je het allemaal zo mooi niet vind..

Ik werd dan van recovery naar neonatologie gebracht, met bed enal wnt met de keizersnede kon ik nog niet rechtstaan 😅

Het is heel raar dat je daar met bed enal word binnengebracht, ik voelde me zo in de weg staan want heel groot is het daar niet 🙈 

Dat was de eerste keer dat ik mijn kleintje bij mij kon nemen, het was een heel raar gevoel.. Ik kon niet geloven dat dat mijn kindjes was! 

Kevin had het eerste flesje en huid op huid contact mogen doen maar dat heb ik allemaal niet gezien doordat ik zo lang op recovery lag..

Na de kennismaking werd ik dan naar men kamer gebracht.

Telkens ik ze wou zien of als ze flesje moest krijgen kwamen ze me halen, super lieve vroedvrouwen trouwens! Niets was teveel! 

De hele nacht hebben ze me gebracht naar haar.. 

Ik heb ze wel geen flesje gegeven, ik had heel veel schrik, schrik om dingen mis te doen, dat ze zich zou verslikken.. De volgende dag dan toch geprobeerd! Ging redelijk! Het was wel enorm beu dat ik door de pijn niet goed met haar om kon gaan.. 

ik moest dan proberen uit bed te komen maar ben flauwgevallen.. dit ging echt niet! Tweede dag dan wel gelukt.. 5 dagen heel veel pijn gehad! Ze zeiden dat dit wel kon komen door de zwangerschapsvergiftiging dat mijn herstel veel trager ging.. Dus mss idd drm 🤷‍♀️

Met Maëlle had ik het alsmaar moeilijker.. De vierde dag deed ik niets anders dan wenen (babyblues mss) en hebben ze uiteindelijk ze weer een nacht weg genomen.. Ze hebben me ook een slaappil gegeven want ik had al 4 dagen niets geslapen.. Ik wou haar ook geen eten geven enzo en zei tegen iedereen: ‘doe jij maar’.. De roze wolk? Die kende ik niet.. Ik was niet zo blij eigenlijk! Het is heel hard om te zeggen/schrijven maar ik had niet zo een mama-gevoel en wou echt niet alleen naar huis zonder de vroedvrouwen enzo😢

Alles wat je ziet en hoort lijkt allemaal zo mooi, maar als je dit zelf niet meemaakt dan denk je snel: wat is er mis met mij...