Wanneer je baby ineens doodziek is

Ik kom aan bij de eerste hulp. De huisarts heeft mijn doorgestuurd omdat je niet goed reageert en de koorts zo hoog blijft. Vannacht toen de huisartsenpost er was, was je nog alert. Nu ligt er een hoopje niks in de Maxi-Cosi te wachten totdat we aan de beurt zijn. Door Covid-19 is de route wat anders voordat we de bouwkeet binnen mogen wordt mijn temperatuur gemeten en krijg ik een mondkapje. Omdat jij koorts hebt ben je ook Covid-19 verdacht. Ik moet wachten, ik wordt wat ongeduldig want sinds dat ik wegreed bij de huisarts krijg ik je steeds moeilijker wakker. De mevrouw achter de balie maakt een opmerking over mijn vrolijke Maxi-Cosi hoes. Ik dank haar en vraag haar gelijk hoelang het nog duurt omdat ik Ella-Eline steeds minder goed wakker krijg. Ze staat op en vraagt mij je uit de Maxi-Cosi te tillen. Ze kijkt je aan en roept dan Kom mee ze pakt mijn tas en Maxi-Cosi en al rennend door de gang belt ze naar haar collega’s. 

Ze neemt ons mee een kamer in en daar staan al 2 zusters klaar. Ik ga samen met jou op de behandeltafel liggen. Je reageert niet meer op de pijnprikkels die ze geven. Je krijgt zuurstof dat vind je fijn. Binnen no time staat de kamer vol met artsen. Allemaal in corona kostuum want ook daar wordt je van verdacht. Ik voel me rustig en kalm. De arts vertelt dat ze een infuus gaan prikken voor vocht. Ondertussen wordt er bloed afgenomen en allemaal testen gedaan. Het gaat zo snel. Je reageert nergens meer op zelfs als ze het infuus gaan prikken niet. Dit is niet goed he hoor ik mezelf tegen de arts zeggen.

Er komt nog een arts binnen. Ze wordt bijgepraat door haar collega’s en komt dan naast me zitten. Al die tijd lig je veilig bij mij. We denken dat u dochter hersenvlies ontsteking heeft. Dit is een zeer ernstig ziektebeeld en om hier zeker van te zijn moeten we een ruggenprik doen. Okee prima.

Ik moet je loslaten want voor de punctie moet je op je zij worden gelegd. Ze vragen of ik er bij wil zijn of op de gang wil wachten, ik ga nergens heen zeg ik en vanaf een afstandje zie ik hoe ze je in een oncomfortabele houding leggen en een lange naald in je rug steken. Ze nemen vocht af en tegelijk met dat het vocht uit je lichaam wordt gehaald doe je je ogen open. Wat fijn je kijkt me aan. Ik ga naast je zitten. En dan draai je je ogen weg en begint je hele lijf te schudden. Ik moet een stapje achteruit doen want met enige haast gaan ze een medicijn toedienen waardoor de epilepsie aanval moet stoppen. Ook wordt er een tweede infuus geprikt. De arts komt naast me zitten en verteld dat haar vermoeden klopt het is inderdaad Hersenvliesontsteking welke vorm weten we nog niet dus we starten een dubbele antibiotica. Ze legt haar hand op de mijne en zegt dan dit is een zeer ernstige ziektebeeld we weten niet hoe ze hier uit gaat komen. Ze herhaald dit nog 2x en ziet dan dat het bij me binnenkomt. Het wordt tijd om uw partner te bellen. Wij gaan bellen met het WKZ want ze is te ziek om hier te blijven.

Ik zoek mijn telefoon en bel Thimo het enige wat ik er uit krijg is wil je hierheen komen het is niet goed. Ze heeft hersenvliesontsteking. Gelukkig is hij er snel en praten de arts hem bij. Ik zit bij Ella-Eline en praat tegen dr. Geen idee of je me hoort maar ik laat je niet alleen.

Alles gaat snel de ambulance komt je ophalen om je naar het WKZ te brengen de arts gaat mee mocht er iets gebeuren onderweg dan kan zij snel handelen. 

Daar gaat mijn baby die 24 uur geleden nog zo gezond leek en nu aan het vechten is voor d'r leven. De ambulance rijd met de sirenes aan naar het WKZ en wij erachteraan