Wanneer is spoed nou spoed?

Wij zijn een lange tijd afwezig geweest. Helaas met een minder leuke reden.

Sinds het buiten wat kouder wordt zijn wij aan het kwakkelen met de gezondheid. En dan voornamelijk Fayèn met haar gezondheid. 

Al meerdere weken ging het met ups en downs, tot afgelopen week. Op maandag had ik een afspraak bij de huisarts. Het was een verkoudheid wat we uit moesten zitten. Het zou beter worden.

Op donderdag zag ik ons meisje steeds zieker worden. Ik bleef me vasthouden aan de verkoudheid en uitzieken. Het was tenslotte wat de dokter zei. Tot vrijdag 15:00.. Fayèn haar temperatuur was inmiddels 38,3 en ze leek kortademig. Ik maakte me ineens onwijze zorgen en belde de Huisarts. Het automatische bandje zei dat ik na 16:00 terug kon bellen. Maar kon dit wel wachten? Ik belde 3 x opnieuw met de twijfel op 1 te drukken… de spoed knop.

Maar wanneer is het eigenlijk spoed? Het bandje zei als het levensbedreigend is. Mijn moederhart zei dit is SPOED. Vol zenuwen drukte ik op 1. Ik kreeg een assistent aan de telefoon een barste in huilen uit.

We konden gelijk naar de praktijk komen. De dienstdoende arts belde gelijk naar het Reinier om te overleggen. Die wilde ons zo snel mogelijk zien. 

Daar ging ik, vol zenuwen te hard rijdend naar Delft. Ik liep de eerste hulp post binnen en moest in een rij om me aan te melden. Het leken wel uren en met de seconde voelde ik me meer machteloos. 

Uiteindelijk waren we aan de beurt en ging alles heel snel. We mochten gelijk doorlopen en Fayèn werd aan de monitor gelegd. De koorts was gestegen tot 39,5 en het ademen leek nog moeilijker..

De arts was er snel en deed onderzoek, haalde haar neus leeg en ze kreeg gelijk neusdruppels toe die de klieren zouden verzachten. Ze kreeg een zetpil paracetamol en moest wat eten. Ik zag Fayèn met de seconden beter worden. Het snot kwam met liters uit haar neus lopen en ze kon weer vrijer ademen. 

De arts kwam terug en vertelde dat het zuurstofgehalte goed was. Dat we dit thuis moeten blijven herhalen maar ze het wel vertrouwden. Zo gezegd zo gedaan zijn we nu een weekend verder en lijkt ze echt op te knappen. 

Nog steeds ben ik blij dat ik op de spoed toets heb gedrukt. Nog steeds ben ik blij dat er actie is ondernomen. En weer een les dat ik naar mijn eigen moeder gevoel moet luisteren…