Wanneer de eerste weken een rollercoaster zijn

Ja hoor! Op 22 oktober zijn wij trotse ouders geworden van ons zoontje Aye. Een bevallingsverhaal zal ik niet plaatsen. Het is eigenlijk zeer snel gegaan: water gebroken, geen weeën/pijn tot 5 cm, weeën opgewekt, na half uur 7cm en na nog eens 10 minuten 10cm. Een paar keer persen en Aye was geboren.

De periode na de bevalling was een grotere rollercoaster. Ik ben dus bevallen in het ziekenhuis op dinsdag 22 oktober. Hier in België blijven we meestal 3 nachten. Tijdens ons verblijf zag Aye wat geel, maar zijn waarden waren niet hoog genoeg om onder de lamp te moeten, dus mochten we de vrijdag naar huis. Op zaterdag kregen we bezoek van de vroedvrouw. Toen Aye uitgekleed was, was haar eerste reactie: oei, hij is wel zeer geel he. Ik zou willen dat jullie terug naar het ziekenhuis gaan om het te controleren. Wij terug naar het ziekenhuis en ja hoor, zijn waarden waren nu wel te hoog en hij moest onder de lamp: 6 uren onder de lamp, 6 uren er niet onder en opnieuw 6 uren onder de lamp. Aye werd voor een nachtje opgenomen op de dienst Neonatologie. Aangezien ik borstvoeding geef, moest ik er ook overnachten. Op de dienst Neonatologie waren er geen kamers voor ouders dus kreeg ik een kamer op een andere dienst, ver van Aye. Elke keer als Aye wakker was, belden ze me op en moest ik het halve ziekenhuis lopen om Aye eten te geven. Geloof me, dit is zeker niet leuk als je nog maar net bevallen bent! Gelukkig waren zijn waarden de volgende dag in orde en mochten we de zondag naar huis. Lekker genieten en tot rust komen, dachten we.

De volgende dagen konden we eindelijk thuis genieten van ons klein wondertje, tot de donderdag. Mijn man was met mijn ander zoontje naar een speelpleintje zodat ik samen met Aye wat kon slapen. Aye lag in zijn wiegje. Toen ik hem wakker wou maken om te eten, zag ik dat er bloed uit zijn mondje kwam. Hij was ook zeer moeilijk wakker te krijgen. Ik was zo in paniek en heb meteen de ambulance en mijn man gebeld. Toen de ambulance aankwam was Aye gelukkig wakker maar hij was zo raar aan het kreunen, hij was zichzelf niet. De eerste onderzoeken die de mensen van de ambulance deden waren gelukkig allemaal goed. Maar we moesten dus terug naar het ziekenhuis. Daar aangekomen hebben ze meteen zijn bloed geprikt (na 4x proberen eindelijk gelukt), maar ze konden al vertellen dat we zeker een nachtje moesten blijven ter observatie. Je raadt het dus al: Aye alleen op dienst Neonatologie en mama een kamer op een andere dienst, dus de mama mocht terug kilometers wandelen. Aye zijn bloedwaarden en parameters waren allemaal normaal. We zijn twee nachtjes in het ziekenhuis ter observatie in het ziekenhuis gebleven, maar het bloed is niet meer terug gekomen en waar het vandaan kwam, is nog altijd een raadsel. 

In zijn eerste twee weken heeft Aye al drie keer in het ziekenhuis gelegen. Hopelijk blijft hij nu voor een lange tijd gespaard. En je kan wel geloven dat door alle stress en wandelen er wel wat zwangerschapskilo’s afgegaan zijn bij de mama!