4 jaar geleden
Wanhopig & hoopvol
Als een tweede kindje niet lukt..
Ik weet niet zo goed waar te beginnen..
Het is mijn eerste post en ik plaats het, omdat ik graag van me af wil schrijven..
Ik begin maar met voorstellen. Ik ben Mandy 31 jaar, getrouwd met manlief van 33 en we hebben samen een dochtertje van ruim 2.5.
Ik was vlot zwanger (na 2 maand oefenen) van ons prachtige dochtertje. De bevalling was heftig.. en de periode van herstel ook. Later nog een nasleep gehad omdat ik zwaar bloedarmoede had. Rond de tijd dat mijn dochter 1 was ging het een stuk beter. Weer een aantal maanden verder begon het te kriebelen voor een 2e. De pil werd in de prullenbak gegooid en we gingen ervoor.
Dat is inmiddels 1.5 jaar geleden.
Na 10 maand proberen begon ik mij wat zorgen te maken.. maar durfde ook nog niet de stap richting huisarts te zetten. Immers las je overal op internet dat je minstens een jaar moest proberen.
Dus we tikten een jaar aan.. en toch maar de huisarts gebeld. De huisarts was nogal ouderwets dus hij wilde zelf meteen wel het zaad van manlief testen. Dus man met een gevuld potje richting de huisarts.. en gezamenlijk gingen ze het met een microscoop bekijken. Dit zag er goed uit, aldus de huisarts.
Ik kreeg een verwijs briefje richting ziekenhuis en binnen een week was de eerste afspraak gemaakt. Daar lachten ze allereerst onze huisarts uit.. ze noemden hem hopeloos ouderwets (ook omdat hij had geopperd dat ik mij elke ochtend moest temperaturen, maar dit is niet heel betrouwbaar vertelden ze in het ziekenhuis). Manlief moest wederom daar weer een gevuld potje inleveren. En ik kreeg terplekke een vragenlijst en en inwendige echo. Omdat ik bij mijn eerste bevalling een keizersnede heb gehad, wilden ze kijken of er hiervan ook iets geks te zien was. Achteraf hadden we ook al na 10 maanden proberen naar het ziekenhuis mogen komen, want het schijnt dat een keizersnede soms schade aanricht.
Maargoed. Al me al.. op de echo was niets te zien. Ik moest een bloedtest ondergaan om een eventuele ooit opgelopen soa uit te sluiten en mijn man moest later een gevuld potje inleveren.
Een maand later mochten we weer komen.. niks geks op de echo. Het sperma was goed.. en uit de bloedtest kwam ook niets geks. Zo op het eerste gezicht, dus niets waardoor het niet zou lukken. Ik hoopte nog op meerdere vervolg onderzoeken. Maar d volgende stap zou een kijk operatie zijn, want daarop kunnen ze meer zien dan op een echo. Helaas werd deze niet meteen ingepland. Het ziekenhuis vond, gezien onze leeftijd.. dat wij nogmaals maar een jaar moesten proberen. Voordat ze die kijk operatie zouden doen...
Kortom.. niets geen plan.. we moeten geduld hebben..
Hoe dat tot zover gaat, zal ik in een vervolg stuk schrijven..
