Wakker worden na de keizersnede. Waar is mijn baby?

Vervolg op de bevalling...

Ik word wakker op de uitslaapkamer. Ik lig enorm te trillen en kan daar ook niet mee stoppen. Ik hoor en zie mensen lopen. Maar waar is mijn vriend en waar is mijn kindje? Heeft hij het wel gered denk ik bij mijzelf. Gelukkig hoor ik ze zeggen waar is de papa? En de verpleger zegt vriendelijk hij komt eraan. Mijn vriend komt bij me zitten en vertelt me dat het goed gaat wel ligt hij op de nicu. 

Rond 8 uur savonds rijden we samen terug naar mijn kamer maar eerst langs de klein. Al kan ik me dat niet meer herinneren spijtig genoeg. Wel is er toen een foto gemaakt. Ik lig een tijdje op mijn kamer maar ik voel me helemaal niet prettig door de narcose. Mijn moeder en zus zijn naar het ziekenhuis gekomen omdat ze niks meer hadden gehoord van ons. Ik vraag een aantal keren of ik nou naar ons kindje mag maar ze zeggen elke keer dat ik nog even moet wachten. Eindelijk om 11 uur savonds mag ik hem dan zien. Ligt in een couveuse. Mijn kleine grote man met een cpap omdat hij het toch wat moeilijk had met ademen. De verpleging komt naar mij toe. Ze vertelt dat hij het prima doet maar wel nog een beetje hulp nodig heeft. Waarschijnlijk door de narcose van mij. Ze vertelt mij ook hoe zwaar hij is 4,1 kg! Een flinke baby tussen al die hele kleintjes in. Ik lig lekker naast hem in mijn bed met mijn hand op hem. Ik vertel de verpleging zijn naam. Ik ben trotse mama van Sijmen.

 Ze vertellen mij dat ze een röntgenfoto hebben gemaakt van zijn hart en long om te kijken waar de moeilijke ademhaling ineens vandaan komt. Ze zagen dat zij hartje vergroot was maar ze zagen het niet zo goed en gingen nog een echo maken om het uit te zoeken. Mijn moeder mag even komen kijken. Daarna komt mijn zus nog even spieken, mijn schoonmoeder en schoonvader. Ook aan hun mag ik trots zijn naam vertellen. Ik ben erg moe en ik heb het ook erg warm daar. Ik begin een beetje inslaap te vallen. Heerlijk bij mijn kindje. De verpleging zegt je mag wel hier blijven hoor. Maar ik heb het zo warm en lig er voor mij gevoel zo belabberd bij. Ik wil liever even naar de kamer om bij te slapen. Ik kom weer op de kamer. Toch wel met veel vragen en zorgen want een vergroot hart is niet goed maar ik ben zo moe dat ik toch in slaap val tot de volgende ochtend. 

Als ik wakker wordt ga ik eerst ontbijten en douchen. Lekker fris ga ik samen met de papa weer naar Sijmen toe. Hij is verplaats van plekje en ligt nu helemaal achter in de hoek. Hij doet het hartstikke goed en is al van de cpap af en hij heeft helemaal geen hulp meer nodig bij het ademhalen. Ze hebben ook al een echo gemaakt en gelukkig is zijn hartje niet vergroot. Wel heeft hij een beetje een verdikte hartspier dit komt door mijn diabetes en zal wel nog worden opgevolgd. Nu hij de must van de cpap niet meer op heeft zie ik dat zijn haartjes zijn geschoren aan beide zijkanten. Ze konden geen goed plekje vinden en hadden daar gezocht voor een infuusplekje. Echter hadden ze hem uiteindelijk toch in zijn handje gedaan. Hij krijgt een glucose infuus omdat hij door mijn diabetes wat moeite heeft deze zelf goed te houden. Papa kleed sijmen aan en ik mag lekker knuffelen. We gaan even  aar de kamer om te eten en mogen Sijmen terug leggen in een bedje van de kraam afdeling. Savonds moet hij naar de medium care omdat hij met infuus nog niet naar de kraamafdeling kan. Wij rijden hem samen met een verpleger over de gang naar de medium care. En dan begint een lange ziekenhuis periode, maar dat is voor de volgende blog.