PREEMIEPOWER - een succesverhaal
Voor wie dat even nodig heeft ❤️
Mijn naam is KVW (27) en op 30.12.2022 mocht ik (voor het eerst!) moeder worden van LJ (9mnd), een ontzettend leuk, lief en knap kereltje. Daarnaast werk ik fulltime als operator in de twee ploegendienst, waarvan één dag eigenlijk een studiedag is voor de opleiding die ik via mijn werk volg (of probeer te volgen😂). Ik woon samen met LJ's vader (33), met wie ik nu ongeveer twee jaar samen ben.
In deze blog zal ik het hoofdzakelijk gaan hebben over hoe ik op 30.12.2022 niet alleen moeder werd, maar ook couveuseouder. Een term die ik voor die dag nog nooit eerder had gehoord, maar nu opeens voor altijd bij mij hoort.
LJ werd namelijk geboren na een zwangerschapsduur van 31+6, ruim 8 weken te vroeg.
Ik heb lange tijd getwijfeld of ik mijn verhaal en ervaringen wel moest gaan delen. Ergens voelde ik altijd wel heel sterk de behoefte om te delen, omdat ik zelf destijds heel erg veel baat had bij succesverhalen. Ik voelde heel sterk de drang om positief te blijven tijdens de rollercoaster waar we zo onverwacht in terecht waren gekomen, terwijl de situatie juist heel zwaar beladen was met hele intense, regelmatig negatieve, emoties. Succesverhalen hielpen mij om die positiviteit vast te kunnen houden. Ik wil ouders die zich door deze periode heen proberen te worstelen laten weten dat het heel vaak echt wel goed komt en dat er ook in deze periode ruimte mag zijn om af en toe te genieten van de geluksmomentjes.
Maar het heeft natuurlijk ook een andere kant. Wat me heel erg tegen heeft gehouden om mijn ervaringen te delen is dat ik me ergens ook bezwaard voel om enthousiast te vertellen over hoeveel geluk wij eigenlijk hebben gehad, hoe goed het gezien de omstandigheden is gegaan en dat het heel vaak gewoon goed komt, terwijl het dus niet altijd maar gewoon goed komt. Ik ben bang dat waar ik juist positiviteit probeer te brengen, onbewust de al ondraaglijke pijn van iemand nog een beetje erger maak.
Waarom ik dan toch besloten heb om wel te delen? Ik weet het niet eens precies. Misschien juist omdat er al zoveel ellende en verdriet is op deze wereld en het daarom juist zo belangrijk is dat we onszelf af en toe wel blijven herinneren aan de positieve dingen, een beetje licht en blijdschap binnen laten en proberen te genieten van de goede dingen.
Mijn volgende blog zal al wel heel snel volgen. Deze zal gaan over de zwangerschap en mijn ziekenhuisopname.
Liefs KVW
Anoniem
Ik heb met mijn tweelinhzwamgerschap vanaf week 23 in onzekerheid gezeten toen begonnen de weeën al namelijk we hebben het rot week 29 kunnen rekken en zijn toen geboren middels een keizersnede