'Vroeger' vs. nu

Tijden zijn veranderd, en hoe. Met mijn dochtertje Zinzi van 7 maanden oud, is mijn leven totaal anders dan een 3 á 4 jaar geleden net voordat ik mijn vriend leerde kennen. Logisch, je maakt een keuze om bij elkaar te zijn en samen een kindje te krijgen. Als je er echter bij stil gaat staan, wordt het verschil ineens wel erg zichtbaar.

2017, vrijdag 06:45

De wekker gaat af. Mijn god, wat vroeg weer. Ik durf nog een paar minuten te dommelen en dan ga ik in de sprint. Beneden is het eerste wat ik doe de katten eten geven. Binnen een half uur tijd zit ik opgefrist, in de make-up en met een goeie outfit aan in de auto. Bij het stoplicht gooi ik mijn lipstick erop, hoppa, kantoor ready. Naast me op de bijrijdersstoel ligt een verpakte reep ontbijtkoek die ik opentrek zodra ik op de snelweg kom. Op kantoor ga ik om een cappuccino en start mijn werkdag, volledig gefocust. Ik ga goed op een beetje werkdruk en werk gerust wat langer door om alles op de rit te krijgen. Aan het einde van de dag rij ik naar huis en zing ik mee met de nieuwste hits op de radio. Het is weekend, bring it on!

Op de terugweg even langs de supermarkt, een makkelijke maaltijd mee voor de vrijdagavond. Er komt een vriendin langs, samen een wijntje en de laatste roddels doornemen. We swipen nog even op m’n Tinder account en hebben de grootste lol om oude bekenden die we tegenkomen (en geen hartje geven). Laat op de avond zwaai ik mijn vriendin uit en ga langzaam op bed aan.

Als ik fris gedoucht in bed lig en mijn app open, heb ik een berichtje. Mijn vaste scharrel komt vannacht bij me slapen wanneer hij terugkomt van de club. Om 01.00 belt hij dat hij voor de deur staat en slaapdronken doe ik open. Ik kan niet van hem op aan en dit is een typische bad boy, maar zonder hem wil ik nu ook nog niet. En dus geniet ik maar van het moment en het samen zijn, voor nu.

2021, vrijdag 06.00

Halleluja, Zinzi slaapt nog! Snel spring ik uit bed in een poging om mezelf aan te kleden en op te maken voordat de mini wakker wordt. Dat gaat 5 minuten goed. Wanneer ik haar uit bed haal, krijg ik de grootste glimlach die er is. Ik smelt en neem haar mee naar mijn slaapkamer. Terwijl ik haar op mijn bed probeer te houden, en vooral niet op de grond te laten stuiteren, smeer ik nog een lik foundation op m’n snoet in de hoop dat het er een beetje uitziet. Een borstel door m’n haar en het moet maar kunnen. Ohja wacht. Mijn haar moet vast, anders hou ik geen haar over met die grijpgrage handjes van Zinzi.

De kleine dame moet nog in de kleren, dit duurt wat langer dan ik altijd van tevoren bedenk want ze draait en woelt en werkt absoluut niet mee. Wel moet ze heel erg lachen wanneer ik op haar buikje blaas, liefje. Beneden gauw een flesje voordat het melk-alarm afgaat. We moeten vandaag naar het consultatiebureau, de horror. In mijn hoofd ben ik aan het rekenen. Over 2,5 uur is het tijd voor een slaapje, ergens tussendoor moet er een fruithapje in en over 4 uur weer een fles. Plannen is op het werk mijn ding maar privé vind ik het toch minder.

Ik probeer nog wat op te ruimen en schoon te maken maar vandaag gaat alles mis. Zinzi’s eerste dutje mislukt doordat er iemand aanbelt (why?!) en na het consultatiebureau en de boterham ‘s middags heeft ze helemaal geen zin meer om te slapen. Met een chagrijnige baby ploeter ik door de dag. Avondeten. Voor Zinzi dan, zelf wacht ik tot ze slaapt. De broccoli zit overal behalve in haar buik en alleen het toetje gaat soepel naar binnen.

Tijd voor een badje! Zinzi geniet van het warme water en spettert alles en mij helemaal nat. Ik smelt als ik haar zo zie genieten. Bij het naar bed gaan blijft Zinzi onrustig. Zodra ik stop met liedjes zingen en het aaien over haar rug, zet ze het op een mopperen. Iedere 10 minuten kan ik terug naar boven en zelf eet ik dan ook amper.

Wanneer Zinzi echt lijkt te slapen ga ik Facetimen met mijn vriend, die in het buitenland werkt. Elke dag bellen we even en ik vertel vooral hoe moe ik ben en hoe erg ik hem mis. Toch weet hij me aan het lachen te krijgen, as always. Ik tel de dagen af dat hij weer bij me is en ik weer in zijn armen kan liggen (én er weer voor me gekookt wordt, ook heel prettig). Om 21:00 besluit ik naar boven te gaan. Ik ben gesloopt en zo kan ik nog even op het gemakje douchen voor de fles van 22.00. Onder de douche betrap ik mezelf erop dat ik ook hier nog Hansje Pansje Kevertje zing.

Deze laatste fles is één van de fijnste flessen waarbij Zinzi lekker tegen me aan kruipt en op mij terug in slaap valt. Genieten altijd, dit momentje samen. Hopen dat ze nu doorslaapt, al verwacht ik toch nog een flesje rond 03.00. Ik heb wat appjes van vriendinnen nog niet beantwoord, die moeten even wachten tot morgen. Ik ben op, welterusten.

Tijden veranderden

Tja, een groot contrast als je het zo onder elkaar ziet. Maar de mooiste en waardevolste momenten? Die zitten toch echt in die versie van 2021. De herinneringen mogen er zijn en zijn met vlagen mooi om aan terug te denken. Maar niks verslaat de glimlach van Zinzi, of de geur van haar haartjes wanneer ik haar welterusten kus. Niks van die herinneringen verslaat de liefde die ik voel voor mijn vriend wanneer ik hem weer op mijn scherm of, nog beter, op het treinstation zie opdoemen. Het is prima zo, meer dan prima... ‘Hansje Pansje Kevertje die zat eens op een hek…’ 

Volg Zinzi en mij op Instagram! @diyaata