Vorig jaar om deze tijd...

Iedere moeder doet ‘t; terugblikken naar het moment dat zoon- of dochterlief plannen heeft om ter wereld te komen. Je weet nog precies wat je deed in de uren voordat de weeën begonnen, dat je nog op visite ging bij je nicht 286 km verderop, door een zomerstorm fietste of de wekelijkse boodschappen deed. Op de minuut nauwkeurig kun je alles haarfijn vertellen. En dat doe je dan ook ieder jaar opnieuw, tot vervelens aan toe. Je puberdochter zit helemaal niet op die verhalen te wachten en de visite eigenlijk ook niet.

Er komt een terugblik moment bij als je kind ernstig ziek in het ziekenhuis belandt. Ook dan ga je terug in de tijd als de datum nadert waarop dat gebeurde.

Ik kom nu in deze tijd. Vorig jaar om deze tijd werd Minte namelijk ziek, alleen hadden wij dat nog niet door. Ze was 5 weekjes oud en het was kerst. Minte dronk halve flesjes. Dat was opmerkelijk, want dat deed ze nooit, maar we konden geen oorzaak vinden en ze had nog genoeg plasluiers, dus dan zal ’t wel een sprongetje zijn, of iets dergelijks. Zorgen maakten we ons in ieder geval niet.

Vijf dagen later zou ze in het ziekenhuis terecht komen en nog weer eens een dag later doodziek op de IC (zie voor dit verhaal mijn allereerste blog).

Er is nog geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan deze periode heb gedacht. Meestal op momenten waarop ik tot rust kom, bijvoorbeeld als ik met de honden loop. Ik heb er geen last van, het belemmerd me niet in mijn dagelijkse leven. Ik slaap goed en ben ook niet paniekerig als Minte eens een keer ziek is. Maar ik denk dus wel iedere dag terug aan deze heftige periode. En ik niet alleen, ook JP en Romy denken er nog vaak aan terug.

We weten nog precies wat we deden, wat Minte moest doormaken en hoe we ons voelden. Dat vreselijke, machteloze gevoel kan ik ook nog wel oproepen. Als ik mijn ogen dicht doe en me verplaats naar de stoel waar ik op zat naast Minte haar IC bed, dan kan ik nog voelen wat ik toen voelde. Het is een gevoel wat niet uit te leggen is. Wat je alleen kent als je het ook meegemaakt hebt.Je denkt het misschien te weten, omdat je je ook wel eens flinke zorgen hebt gemaakt om je kind, maar dat is niet te vergelijken met het gevoel wat je hebt als je ervan overtuigd bent dat je baby dood gaat.

Vorig jaar om deze tijd gingen we de heftigste periode uit ons leven tegemoet. Maar ook een tijd die ons dichter bij elkaar heeft gebracht. Waarin we als gezin hechter werden. We zijn dankbaar dat Minte nog bij ons is, gezond is en gaan er dit jaar met elkaar, mooie dagen van maken.