Voor het eerst naar de gastouder en zelf eten

Boefke laat zich van zijn beste kant zien. Ondertussen maken we afspraken met de gastouder over de sonde. Nu Boefke in de ochtend geen voeding krijgt via de sonde is het ideaal om hem elke ochtend naar haar toe te laten gaan. Als de sonde bij haar eruit gaat, hoeft deze pas thuis er weer ingedaan te worden. Als het zover is dat hij ook voeding moet krijgen via de sonde, gaan we samen oefenen. Al is haar grootste doel dezelfde als die van ons: Boefke van de sonde af krijgen.

Een paar dagen later gaat Boefke voor de allereerste keer.Samen met mijn vriend breng ik Boefke naar de gastouder toe. Bij het hek nemen we rustig afscheid. Het afscheid gaat makkelijker dan gedacht vanuit Boefke, maar mij valt dit toch zwaar. Na bijna een jaar constant bij elkaar te zijn geweest, is het raar om ineens zonder mijn kleine dappere Boefke te zijn. Het is prachtig weer met een mooi zonnetje en ik besluit om even verder te wandelen. De rest van de ochtend wil ik van alles doen, maar merk ik ook dat ik iets mis. Enorm blij dat het tijd is om hem op te halen, ga ik een paar uur later weer naar de gastouder toe Bij het ophalen blijkt Boefke interesse te hebben in alles wat de andere kinderen doen en eten. Dus heeft hij meer gegeten dan we hadden verwacht. Onderweg naar huis eet hij zelfs bijna alle chipjes op die hij nog over had.

Langzaamaan wennen we aan het nieuwe ritme. Boefke geniet ervan en gaat steeds meer eten. We komen zelfs op het punt dat de logopediste ons adviseert om het UMCG te bellen en mogen we nog een voeding minder geven via de sonde. De potjes mogen we uit de kast halen, aangezien Boefke nu ook graag net als andere kinderen een potje wil eten. Voor het eerst sinds tijden geniet Boefke van het eten met een lepel. 

Ik begin te snappen waarom eet therapie bij sonde kinderen in groepen wordt gedaan. Zien eten, doet eten. Ook al eten wij zo vaak mogelijk in het zicht van Boefke. Het zien eten van andere kinderen werkt toch het allerbeste.

Ook zijn we begonnen met Boefke zijn medicatie oraal te geven. Iets wat het UMCG ons op het hart drukte, want straks heeft Boefke de sonde niet meer nodig voor het eten en is het jammer dat hij erin moet blijven voor de medicatie. Soms geven we ook wat eten uit een potje met een spuit om extra te oefenen.

Eind juli is het zelfs zo dat Boefke zoveel eet dat hij zichzelf overvoert. Hij eet graag en na een van de maaltijden hoor ik hem een half uur lang slikken. Met een grote boog komt er een golf voeding uit. We merken dat het elke dag begint voor te komen. Misschien is het zelfs tijd om de nachtvoeding af te stoppen.