Voor eventjes zwanger

Begin februari mocht ik eindelijk starten met de verhoogde dosis letrozol 5 mg. Na een rollercoaster ronde de maand ervoor had ik dit keer eindelijk een super positief gevoel!

Iets in mij zei al voor de start van de 5 mg dat het deze ronde misschien weleens zou gaan lukken. Bij mijn vriend was de uitslag van het tweede potje wéér niet heel goed maar het was niet onmogelijk met deze zwemmers. Wel moest hij nogmaals een potje gaan inleveren voor een MAR test. Dit moet nog steeds gebeuren en daar zal aankomende maand de uitslag van binnen komen.

Enfin, op de eerste follikelmeting op cyclusdag 9 dit keer, was nog niet heel veel te zien. We hadden deze dag al een afspraak voor de uitslag van mijn vriend staan, dus ik kreeg ook gelijk een echo maar er was zoals verwacht nog weinig te zien. Op cyclusdag 13 mocht ik terug voor een nieuwe follikelmeting en er zaten twee kleinere follikels klaar die volgens de arts kans hadden en konden gaan doorgroeien. 4 dagen later wéér terug voor een meting en toen zat er 1 grote follikel van 23 mm  welke waarschijnlijk net gesprongen was. (De follikel zag er al wat "rafelig" uit. Ook mijn clearblue test gaf aan dat ik ovuleerde, YES eindelijk was ook mijn slijmvlies een keer de goede dikte, namelijk 8.5 mm en zag alles er perfect uit. We zijn flink aan de slag gegaan.... deze ronde moest het lukken!

Een dag of 5 na de ovulatie kreeg ik vage klachtjes, stekend en trekkend gevoel in mijn baarmoeder en mijn litteken van mijn keizersnede deed zeer. Het voelde een beetje alsof mijn eierstokken/baarmoeder in brand stond en ik herkende een licht gevoel van bandenpijn, van mijn zwangerschap van mijn zoontje. Nog steeds had ik het gevoel dat het raak was!. In de week van mijn ovulatie is een vriend overleden, het was een emotionele week en we hadden rondom de ovulatie ook de uitvaart. Eigenlijk stond ons hoofd totaal niet naar "klussen" maar deze kans laten schieten, wilde we ook niet.

Een aantal dagen voor mijn NOD begon ik vlagen van misselijkheid te krijgen. Ik weet nog dat ik met mijn zoontje naar een speeltuin ging en ik echt over mijn nek ging van de frituurlucht die daar hing. Misselijkheid heb ik wel vaker door de letrozol maar eigenlijk nooit voor of rondom NOD, dus dit viel me flink op.

Ik had al testen in huis, en mijn testdrang nam de overhand ondanks het nog erg vroeg was, ik leer het echt nooit! Tot mijn verbazing kwam er een 2e streepje tevoorschijn! Ik heb die dag geloof ik wel 4 verschillende merken gebruikt omdat ik het niet kon geloven, maar op allemaal was er een licht maar duidelijk streepje te zien. De dag daarna besloot ik een clearblue digitaal te doen en ook deze test gaf aan ZWANGER!

In shock waren we... het was gewoon eindelijk gelukt! Zo enorm blij! En heel onwerkelijk. Omdat mijn directe omgeving natuurlijk weet van ons traject en ons regelmatig vragen of we al meer info hadden. Besloten we het nieuws wel met wat directe vrienden en familie te delen. In liegen ben ik sowieso niet goed 😅 .

De dag rondom mijn nod nam mijn onzekerheid wel steeds meer toe. Mijn testen liepen wel op, maar naar mijn idee niet hard genoeg. Ik zou toch voor deze termijn al wel een knaltest moeten hebben? Bij mijn zoontje knalde mijn test de dag voor NOD al! Was mijn eisprong dan toch iets later? Was het een late innesteling, alles om maar niet de hoop te verliezen.

Wat heb ik veel testjes versleten zeg en soms wel meerdere per dag. Ik wilde zo enorm graag de oploop zien... weten of dit goed zou gaan. Maar stiekem begon mijn onderbuik gevoel de overhand te nemen terwijl ik daar mentaal niet klaar voor was maar het eigenlijk al wel  wist.

Mijn twijfel sprak ik uit naar mijn vrienden en familie. Iets in mij zei dat dit niet goed ging. Ik had al twee dagen geen vlagen van misselijkheid meer en ook de vage zwangerschapsklachtjes die ik herkende van mijn zwangerschap van mijn zoontje, waren verdwenen.

Afgelopen weekend gebeurde waar we bang voor waren. Mijn test liep niet op, sterker nog deze was lichter ipv donkerder. Ik kreeg ineens enorme krampen in buik en rug en niet veel later begon ik te bloeden. In paniek heb ik het ziekenhuis gebeld en huilend aan de telefoon gehangen. Volgens het ziekenhuis was ik 4 weken en 5 dagen zwanger en hoefde dit niet direct te betekenen dat het ook echt mis zou gaan. Ik moest maandag weer even terugbellen om te laten weten hoe het ging en of ik nog bloedverlies had.

Het is helaas niet gestopt maar toegenomen. Heftige krampen, vloeien en stolselverlies. Vandaag heb ik weer met het ziekenhuis gesproken en ik moest voor de zekerheid nog een testje doen. Mijn test is bijna wit, dit in combinatie met de krampen en het bloedverlies geeft duidelijk aan dat deze vroege miskraam uit zichzelf op gang is gekomen.

Wij zijn naruurlijk erg verdrietig maar ik probeer er nu vooral positiviteit uit te halen! HET IS WEL GELUKT. Wij kunnen dit!!! Ik was even een kleine 5 weekjes zwanger maar dit kindje zou niet gezond zijn.

Zodra mijn test geen tuurlijntje meer geeft (ik hoop morgen) mag ik zelfs direct weer door met een nieuwe ronde letrozol! Overslaan hoeft niet omdat mijn lichaam alles zelf "opruimd".

Ze zeggen dat je na een miskraam, vruchtbaarder bent. Dus daar halen we voor nu de kracht en hoop uit voor de volgende ronde(s) en houden vast aan het feit dat er voor ons snel een plakbeebje komt! Zwanger worden is een heftige achtbaan en wat is ons aankomende kindje enorm gewenst💖💙

Deze ervaring nemen we weer mee in ons traject naar een gezond kindje.

Wordt vervolgd 😘