Voel ik jaloezie?

Laat ik voorop stellen dat ik 10000% oké ben met Jaëll haar diagnose. Dat is eigenlijk sowieso vrij kort een ding geweest voor ons. In het ziekenhuis gebeurde er zoveel dingen en waren er zoveel zorgen, dat haar syndroom wel onze laatste zorg was. Dit is echt helemaal oké en ik zou haar voor geen goud willen ruilen. Wel zijn er soms momenten dat ik ineens word overvallen door gedachten waardoor ik jaloerse gevoelens krijg. En aangezien ik heel open ben over ons avontuur, zou ik ook dit willen delen. Omdat ik inmiddels weet dat deze gevoelens normaal zijn. En dat ze er mogen zijn.

Vrouwen die zwanger zijn van een meisje bijvoorbeeld. Ik ben ontzettend gelukkig voor iedereen wie het gegund is, maar diep van binnen zit een klein stemmetje die zegt: 'weet je nog? Dat jij ook zo onbezorgd zwanger was van jouw dochter. Dat jij ook een toekomstplaatje had over jouw dochter'. Negen maanden lang had ik een bepaald beeld van haar. Een gevoel bij haar, als ze weer bewoog in mijn buik. Ik heb nooit heel lang hoeven wennen aan het nieuwe beeld zoals ze is, want ik ken haar niet anders. Het enige wat ik voel is dat ze mijn dochter is en dat ze is zoals ze hoort te zijn.

Ook ben ik me ervan bewust dat ieder kindje op zijn of haar eigen tempo ontwikkelt. Niemand hoeft de ontwikkeling van hun kind te vergelijken of te meten aan een ander kindje. Maar toch, de kindjes die al snel zelf konden zitten, die even oud zijn als Jaëll, die zie ik ook. En ik ben daar niet jaloers op, ik ben juist euforisch wanneer het Jaëll ook lukt! Alleen, ik kan wel een jaloers gevoel krijgen dat het voor veel ouders zo vanzelfsprekend is hoe de ontwikkeling gaat en dat zij zich meer aan elkaar kunnen meten dan wij.

Ook bevallingen kan ik soms nog moeite mee hebben. Die mooie eerste foto van een dochtertje in haar eerste kleertjes. Of bij mama in de armen met een trotse papa ernaast. Die roze wolk en zorgeloze eerste uurtjes. In alle rust aan elkaar wennen. ' Het perfecte plaatje'. Wij hebben dit nooit zo mogen ervaren. 

Ik heb het al zo vaak beschreven en gezegd en zo voelt het ook echt. Jaëll is wie ze is en zoals ze is. Ik vind haar beeldschoon en ze is heel grappig! Ik zou geen een chromosoom aan haar willen veranderen. Ik ben dus niet jaloers op andere kindjes. Ik zou haar nooit willen ruilen. Ik voel me onwijs gezegend met haar als mijn kindje en ik kan oprecht niet wachten op alle dingen die we samen nog gaan meemaken. Alle mijlpalen die mini feestjes worden en alle doelen die we samen zullen gaan behalen. Jaëll kan alles bereiken wat zij wil! Mama's got your back babygirl! ♡