Virussen en weer een opname

Het is alweer een tijdje geleden dat ik voor het laatst een blog heb geplaatst. Het valt me zwaar en ik merk dat na deze opname in december er een hoop trauma's naar boven zijn gekomen en er zijn een aantal nieuwe bij gekomen. Inmiddels krijg ik ontzettende goede hulp en ben ik met mijn eigen verwerkingsproces begonnen. Soms loopt mijn hoofd over en wil en kan ik niet aan alle nare momenten denken, maar nu is het weer tijd voor een nieuwe blog!  

13 december 2022, ik hoor Sarah kreunen en ga naar haar kamertje toe, ze lag als een slap popje in bed, enorm bleek, benauwd en klam van het zweet. We hebben toen direct de dokterswacht gebeld en na 40 minuten in de wachtrij werd er eindelijk opgenomen. We mochten direct komen. Vervolgens heb ik nog bijna een uur in de wachtkamer gewacht, eenmaal bij de dokter vond de dokter het allemaal wel meevallen maar ivm haar voorgeschiedenis moesten we toch maar even langs de kinderarts. Met een naar gevoel liep ik naar de kinderafdeling, je kent je kind het beste en dit voelde niet goed. Eenmaal aangekomen op de kinderafdeling werd Sarah aan de monitor gelegd en hieruit bleek dat het helemaal niet goed ging. Haar saturatie bleek veel te laag en ze kreeg direct een kapje met wat zuurstof, en hierna ging ze snel achteruit, ze viel weg en er werd besloten dat ze direct aan de beademing moest en overgeplaatst moest worden naar een kinder IC. ‘Gelukkig’ was er in Groningen nog een plek vrij en de ambulance zou zo snel mogelijk komen. Ondertussen werd Sarah meegenomen door de anesthesie medewerkers om in slaap gebracht te worden en werd ze aan de beademing gelegd. Ik was op dat moment alleen in het ziekenhuis en opnieuw stortte mijn hele wereld in. Nadat ze aan de beademing was gelegd mocht weer naar ons kleine meisje toe en vrij snel daarna was de ambulance er ook. (Bij de vorige opname op de ic zagen wij regelmatig dat er een brancard met alle benodigdheden werd klaargemaakt en dat artsen dan weggingen, voorheen dat ik me niet beseft dat ze dan een kindje gingen ophalen). Ik mocht niet mee in de ambulance en moest erachteraan rijden. Dit moment krijg ik nooit meer van mijn netvlies af, sirenes en zwaailampen aan en na een paar honderd meter kon ik de ambulance al niet meer zien, hartverscheurend 💔 

Eenmaal aangekomen in Groningen werden en allerlei onderzoeken gedaan. We waren bang voor het RS virus maar het bleken 4 andere virussen te zijn met daarbovenop een longontsteking. Veel te veel voor zo’n klein lijfje. Na een paar dagen werd Sarah steeds bleker en op een gegeven moment was ze net zo wit als de lakens waar ze onder lag. Een bloedtransfusie bleek noodzakelijk en hier knapte ze gelukkig iets van op. Na 6 dagen is er een poging gedaan om van de beademing af te gaan. Dit bleek echter nog veel te vroeg. Je kleintje zo zien vechten en weer zo snel achteruit zien gaan, is zo vreselijk om te zien. De geluiden van die alarmen gaan nooit meer uit je hoofd, zelfs na zo’n lange periode niet. Aan het einde van de middag is besloten dat ze weer in slaap zou worden gebracht en weer aan de beademing moest. In totaal heeft ze 2 weken op de intensive care gelegen en mocht ze op tweede kerstdag overgeplaatst worden naar een andere afdeling, het allermooiste cadeau ooit ❤️

Het herstel ging langzaam maar wel met kleine stapjes vooruit en op oudejaarsdag mocht ze overgeplaatst worden naar een ziekenhuis bij ons in de buurt. Op 5 januari mocht ze weer met ons mee naar huis, helaas bleek dit toch te vroeg en lag ze er een dag later alweer. Uiteindelijk mocht ze op 9 januari écht mee 💜 Hierna zijn nog meerdere korte opnames geweest omdat ze van elk virus ziek werd en aan de monitor in de gaten gehouden moest worden. 

Ondertussen is Sarah alweer een heel blij en tevreden meisje van 10 maanden oud en heeft ze al heel wat doorstaan én hebben we een diagnose, hierover later meer! 

Trending op Mamaplaats: Mijn bevalling eindigde in een drama