Verborgen strakke tongriem, ook dat schijnt te bestaan

Afgelopen dinsdag is Lou behandeld voor haar verborgen strakke tongriem.Vanuit mijn werk als verloskundige had ik wel al ervaring met een te strakke tongriem. Iets waar ze sinds enkele jaren steeds meer over weten en op letten. Ik lette daarbij vooral op hartvormige tongetje wat een kind dan zou hebben. Vaak kan het niet goed vacuüm zuigen en heeft moeder pijn bij het voeden. Die mega pijn bij het voeden heb ik bij alle drie altijd gehad, onterecht achteraf, werd dit afgeschoven op de ‘ziekte van Raynaud’. Maar ik had geen zogenaamde wintertenen of vingers dus dat was typisch. Nou blijkt dat een tongriem ook verborgen strak kan zitten, dit kan je alleen voelen. Niet alle lactatiedeskundigen schijnen hier kundig genoeg in te zijn, maar in een tongriemkliniek weten ze er wel raad mee. De lactatiedeskundige die ik inschakelde had een sterk vermoeden dat Lou hier last van zou kunnen hebben gezien alle klachten. Ik ging me inlezen en wist het inmiddels wel zeker. Ik vond de tongriemkliniek in Groningen een hele fijne informatieve site hebben: www.tongriem.com , dus neem vooral daar een kijkje als je meer wil weten.

Waar Lou o.a. last van heeft en wat allemaal met een strakke tongriem te maken kan hebben:

- Niet goed vacuüm kunnen houden tijdens drinken uit de borst of fles

- Hierdoor maakt ze een kloekend geluid tijdens het drinken, alsof ze heel gulzig drinkt. Dit brengt veel lucht mee naar binnen wat weer krampjes veroorzaakt en reflux klachten.

- Het voeden doet pijn omdat ze geen vacuüm kan houden en daardoor haar kaken klemt. Hierdoor komt mijn tepel er dus ook vaak vervormd en wit/paars uit (wat ook symptoom is van Raynaud)

- Haar drinktechniek is gewoon niet goed daardoor, waardoor ze de borst ook niet goed kan stimuleren. Hierdoor heb je een groter kans dat je voeding terugloopt. Op dit moment lijken we daar ook last van te hebben

- Snel in slaap vallen tijdens voeding omdat het haar heel veel energie kost om goed te drinken en iets uit de borst/fles te krijgen.

- Haar scheten stinken echt ontzettend (ik wist niet dat een baby zo kan stinken), dit kan overigens ook komen omdat mijn voeding terugloopt en zij dus maar 1x per week poept. De poep zit er daardoor gewoon langer in en gaat stinken ofzo (eigen theorie 😉)

- Veel onrust en kort slapen

- Ze kan haar mond niet goed sluiten, dus slaapt met open mondje

- Zelfs de spruw kan door een strakke tongriem in stand blijven, omdat ze met haar tongetje haar mondje niet goed kan schoonmaken.

Kortom ellende!

Het was voor mij dus ook erg duidelijk geworden dat er iets aan gedaan moest worden. Helaas was de wachttijd langer dan gehoopt. We konden pas na 3,5 week terecht.Uiteindelijk hebben wij bewust gekozen voor de Kliniek Staas & Bergmans in Rosmalen. Zij zijn gespecialiseerd in tongriem laseren en daarnaast is er voor en na de behandeling een lactatiedeskundige betrokken. Het laseren van de tongriem is een voorbehouden chirurgische handeling en daar dien je dus bevoegd en bekwaam voor te zijn. In deze kliniek doet een tandarts het.

Ik wist ongeveer wat ons te wachten stond deze ochtend omdat we al een telefonische intake hadden gehad. Door de c-maatregelen mocht ik helaas alleen naar binnen met Lou en moest Hans in de auto wachten. Hij was wel mee op aanraden van de kliniek om eventueel Lou op de terugweg in de gaten te kunnen houden in geval van bloeding o.i.d.Ik werd vriendelijk ontvangen door de lactatiedeskundige die werkzaam is in deze tandartskliniek. Ik moest wat vragen beantwoorden en daarna werd Lou onderzocht door zowel de lactatiedeskundige als tandarts. Het was vrij snel duidelijk dat haar tongriem te strak was en haar mondbodem stug, dit kan zelfs spanningen in heel haar lijfje veroorzaken. Daarom werkt de kliniek ook nauw samen met osteopaat/chiropractor. Lou is al bij een osteopaat onder behandeling dus dat is gunstig.Daarna mocht ik Lou aanleggen, zo konden ze meteen beoordelen hoe ze aan de borst drinkt. Tevens heeft borstvoeding ook een pijnstillende werking dus dat is mooi meegenomen voor de ingreep. Daarnaast wordt er een oppervlakkige verdoving gegeven. De ingreep duurt echt maar enkele seconden en dan is het al klaar.Lou lag op mij in de behandelstoel en werd door 1 assistente vastgehouden bij de heupjes en de andere assistente hield het hoofdje vast. En tegelijkertijd wordt ook haar mond open gehouden en met een instrument haar tong omhoog gehouden. Je kan je voorstellen dat ze dat al niet fijn vond. Toen ze Lou vast hielden begon ze dus ook al flink te huilen en klonk ze erg boos. In 3 tellen tijd was het laseren al klaar en daar heeft ze mijn inziens weinig van gevoeld want ik hoorde niet haar pijnhuiltje (en geloof me, die herken je wel). In ons geval kwam er nog geen druppel bloed bij kijken. Direct daarna mochten we terug naar de eerste ruimte om de andere borst te geven. Deze pakte ze ook meteen. Ik voelde tijdens het voeden nog niet heel veel verschil, maar ze dronk met iets minder geluid. Het was wel direct zichtbaar dat haar tong nu mooi omhoog kon komen en losser in haar mond zat. Ingreep geslaagd!Tijdens het voeden kijkt de lactatiedeskundige weer mee en krijg ik nog de informatie voor de nazorg. Die is namelijk nog veel belangrijker dan de ingreep zelf. Weefsel in de mond geneest snel en groeit dus ook weer snel aan elkaar. Daarom is het van belang dat je het wondje masseert zodat het tongriempje niet gaat verkleven en dus weer dichtgroeit. Daarnaast moet haar tong oefenen en krachtiger worden, dus ook deze moet getraind worden. De komende week moet ik tijdens en na het voeden deze oefeningen doen. Iedere 3u en 1 x mag er max 5u tussen zitten. Oef, ik was blij als ze af en toe wat uurtjes doortrok. Zowel ’s nachts als overdag. Maargoed, alles voor het goede doel dus vanaf nu krijgt ze iedere 3-3,5u voeding en oefeningen.

De dag van de ingreep heeft ze veel geslapen. Het masseren van het wondje deed haar pijn, maar ik kreeg niet het felle pijnhuiltje. Ze jammerde wel wat meer eind van de middag en fiepen wilde ze ook even niet, denk dat het ook pijn deed. Maar de avond en nacht was dit al over en sliep ze heel goed. Ongelofelijk, die indrukken maakte haar dus gelukkig niet overstuur maar slaperig. De dag erna heb ik het wel geweten, iedere 2u wilde ze drinken en ze sliep weinig. Het masseren deed haar al een stuk minder pijn, en ze reageerde er soms niet eens op gelukkig.

Helaas duurt het wel even voordat je echt resultaat gaat zien. Afgelopen weken heeft ze een verkeerde manier van drinken aangeleerd en moet haar tong sterker worden. Hopelijk gaat het echt helpen en kan ik mijn borstvoeding redden want deze is echt afgenomen. Daarvoor heb ik de lactatiedeskundige al weer ingeschakeld. Daarnaast mag ik de lactatiedeskundige van de kliniek ook ten allen tijden berichten met vragen of even via een filmpje mee laten kijken hoe het gaat etc.Over een week mogen we op nacontrole en bekijken ze het wondje en haar mond techniek. Waarschijnlijk krijgen we dan nog nieuwe oefeningen mee om alles zo optimaal mogelijk te maken. Verder neemt de ‘eigen’ lactatiedeskundige het weer nodig.

Alles bij elkaar is het me tot nu toe meegevallen, ik ben blij dat ze behandeld is en ik hoop met heel m’n hart dat het gaat helpen. Want wat dat betreft kostte het de afgelopen 10 weken ontzettend veel energie en onrust. En ik durf er bijna niet op te hopen, zeker nu de borstvoeding flink terugloopt, maar zou ik dit keer dan toch een langer en fijner borstvoedingsavontuur krijgen.. Ik hoop het zo… Duimen jullie voor me?