Verandering in het gezin

Toen ik bevallen was van mijn tweede kindje kreeg ik zeer regelmatig de vraag: 'Wat vind je nou de grootste verandering? Van nul naar één? Of van één naar twee? Ik snap de vraag, want dat vroeg ik mijzelf van tevoren ook weleens af... Hieronder mijn oordeel:

Van nul naar één

Toen ik bevallen was van mijn zoontje Sep (de eerste), veranderde ons leven natuurlijk. Zomaar overal naar toe gaan, zonder ergens over na te hoeven denken, zat er meer echt in. Al moet ik bekennen dat wij Sep eigenlijk overal mee naar toe namen. Toen hij nog goed in de kinderwagen of draagzak sliep ging hij mee naar vrienden, het café, het bos, het strand of waar we ook maar naar toe wilden. En natuurlijk ging er wel een grote tas met flessen, luiers, speeltjes, etc. mee. Sep was dan ook een makkelijk kind. Hij sliep overal en paste zich aan naar wat onze plannen waren. 

Toen Sep wat ouder werd en niet meer in de kinderwagen sliep, moesten we wat meer plannen. We planden om zijn slaapjes heen. Soms planden we het zo dat we precies om slaaptijd vertrokken en sliep hij onderweg. Of we vertrokken na of voor zijn slaapjes. 

Wat ik van nul naar één de grootste verandering vond was dus het meer moeten plannen. Nu is dat, denk ik, wel een van mijn sterkere kanten en vond ik dat dus prima gaan.

Van één naar twee

Ongeveer een half jaar geleden werd ons dochtertje Fem (de tweede) geboren. Sep was toen bijna 3 jaar oud. En zat nog vol in de 'nee-fase'. We hadden onze handen, ook zonder Fem al vol aan hem. Hij vond het krijgen van een zusje natuurlijk super interessant. Maar ook wel lastig, want mama en papa hadden opeens niet meer alle aandacht voor hem alleen. En dat vond ik ook zelf de grootste verandering, het verdelen van de aandacht. Sep wilde altijd van alles als ik Fem aan het voeden was. En wanneer, door het wat minder gaan van de voeding, de aandacht wat meer naar Fem ging, zag je dat meteen terug in het gedrag van Sep. Wij planden daarom bewust tijd in om iets met Sep alleen te doen waar hij de volledige aandacht kreeg.

Het 'nog alles kunnen doen' is voor ons lastig te beoordelen. Door Corona hebben we voor uitjes niet veel andere keus dan een speeltuin, het bos of het strand en dat gaat prima met twee kinderen. Het 's avonds op bezoek gaan bij anderen zal anders zijn met twee kinderen. Eén kind op bed leggen is  makkelijker dan twee kinderen met een bedje ergens kwijt kunnen. Daarnaast is Fem niet gewend aan het overal slapen en dat maakt het ook lastiger.

Mijn oordeel

Persoonlijk vind ik de overgang van één naar twee kinderen groter dan het krijgen van een eerste, maar ook dat zal voor iedereen verschillen afhankelijk van je gezinssituatie, je manier van leven, de leeftijd tussen de kinderen etc... Ieder beleeft het op zijn eigen manier.