Veel in korte tijd..

Als ik door mijn agenda blader van 2014, dan besef ik mij dat we alweer bijna in de 3e maand zitten van dit jaar. De meisjes zijn alweer 11 weken oud en het kraambezoek druppelt nog steeds af en aan. Het geeft een gezellige sfeer en zorgt ervoor dat ik extra van deze tijd geniet. De eerste maand heeft de kraamvisite ons lekker ons laten zijn, want wat is er veel gebeurt in die korte tijd. 

De kraamweek

Ley had een vliegende start, ze was wat groter, sterker en huilde krachtig, kon zichzelf ook al goed warm houden, maar had last van stroperig bloed, een hoog HB gehalte. Dat terwijl Heam het al erg zwaar had tijdens de bevalling. Ze lag in stuit, haar hartslag ebde weg en haar navelstreng zat om haar nekje heen. De gynaecoloog wilde het risico niet nemen om te wachten op de sectio en heeft haar bij de voetjes gepakt en gehaald. Ze was uitgeput, huilde amper en werd na een kort moment bij mij, naar de kinderafdeling gebracht om samen met haar zusje in 1 bedje bij te komen van de bevalling op een warmtematrasje. Beide meisjes hebben hun eerste voeding via een flesje gedronken. Maar dit bleek eenmalig te zijn. Nog geen 2 uur later was het zuigreflex weg en kregen ze allebei de voeding via een sonde. 

Elke dag ging het een stukje beter. Ley mocht van het warmtematras af en kreeg een eigen bedje, ze kon zichzelf goed warm houden met 2 kruiken. Rond de voedingstijden legde ik ze aan zodat ze konden kennismaken met de borstvoeding. Ook al hadden ze de kracht en het zuigreflex er niet voor, het was ons momentje. Na een paar dagen probeerden we de afgekolfde melk te geven met de fles en de flesjes raakten steeds wat verder leeg. Niet veel later begonnen ze ook bij mij te drinken, maar nog niet voldoende, waardoor ze de rest van de voeding alsnog via de sonde kregen. Ze hadden nog te weinig energie om het helemaal zelf te doen.

Na een aantal dagen kwamen ze beiden boven het geboortegewicht uit. Ze vielen gelukkig niet meer af. Op dat moment besloot ik om ontslagen te worden uit het ziekenhuis. Rust kreeg ik niet, ik hobbelde steeds van de kraam naar de kinderafdeling en weer terug, kolfde, at en probeerde wat te rusten in 1,5 uur tijd om daarna weer terug te gaan naar de meisjes voor de volgende voeding en verzorging. Thuis kon ik wat bij komen en had ik nog even de volledige aandacht voor Quin, die mij erg had gemist. 's ochtends ging ik naar het ziekenhuis om te voeden en voordat Quin uit school was, zat ik al te wachten aan een gedekte tafel voor het middageten. 's avonds ging ik weer naar het ziekenhuis voor een voeding en om uitgebreid met de meisjes te knuffelen. 

Rond de negende dag hadden ze het zuigreflex door en dronken ze de volledige voeding uit de flesjes en mochten de sondes eruit. De borstvoeding was bij mij goed op gang en ik kon de meisjes hiermee volledig voedden. Na een paar pogingen tot goed aanleggen lukte het, ik voedde ze zelfs al tegelijk. Wat voelde dat rijk. Dit waren mijn meisjes en ze hadden zich in zo'n korte tijd al zo goed ontwikkeld dat ze na 11 dagen mee naar huis mochten.

De eerste 2 maanden

Na een maand tijd hadden de dames het ritme te pakken. Over het algemeen kwamen ze tegelijk voor de voedingen en sliepen daarna gelijk weer in. Ley had opgegeven moment al wat extra energie waardoor ze langer wakker bleef en de wereld om zich heen begon te ontdekken. Maar niet veel dagen later begon ook Heam daarmee. 

Het eerste lachje volgde al snel daarna bij beide meisjes. De herkenning die ze laten zien en horen wanneer je in de buurt komt. Het volgen van de figuurtjes aan de mobiel en de herkenning van het liedje dat ik zing voor ze gaan slapen in hun wiegjes, ze weten al precies wat er komen gaat. Het omhoog kunnen houden van hun hoofdjes en langzaamaan de coördinatie krijgen over hun handjes. Het zijn allemaal hele kleine ontwikkelingen, maar het zijn er echt een heleboel in een hele korte tijd. Je ziet de meisjes veranderen van prematuur naar echte baby's met kleine babyvetjes. Je hoort vaak dat mensen zeggen, wat gaat de tijd toch snel. Maar ik weet wel beter, de tijd gaat niet snel, er gebeurt gewoon heel veel in korte tijd.