10 maanden geleden
Vandaag vijf jaar geleden, voelt als gisteren..
Helaas niet in mijn eigen bed, maar in het ziekenhuis.
Vandaag 5 jaar geleden, lag ik ook in bed.. Helaas niet in mijn eigen maar in het ziekenhuis. Na weken lang in en uit het ziekenhuis, ctg’s, echo’s, controles en heel veel angst en stress werd ik eindelijk ingeleid.
Die afgelopen donderdag was mijn bloeddruk ineens veelste hoog, mijn lichaam was op.. Ik kon niet meer ging kapot van de stress na zoveel weken met gebroken vliezen te hebben gelopen was daar dan eindelijk dat ik werd ingeleid, het werd nu te gevaarlijk.. Maar alsnog zoveel angst, wat als.. Mijn lichaam had niet voor niks opgegeven na 29 weken zwangerschap, onvoorstelbaar eigelijk dat ik alsnog door ben gegaan tot week 36, maar het voelde voor mijzelf alsof ik dan uit de “gevaren” zone was.. ze was af! En mocht komen, alle remmen los en eindelijk ons meisje ontmoeten. Haar hartslag viel steeds weg tijdens de bevalling en bij elk piepje zei ik tegen mijzelf je kan het, ze is als een leeuw! Jij maar ook zij,. Jullie kunnen het! Het werd een soort mantra. Mijn lichaam deed het zelf, en eindelijk na zolang op je te hebben gewacht na zolang stress, verdriet en eenzaamheid; was daar dan eindelijk ons kleine leeuwtje Leona.
Na 5 jaar, elk jaar weer is het alsof het gisteren was..
Wat ben ik trots op jou, ons meisje! Het beste wat mij is overkomen 💖
#ptss #langduriggebrokenvliezen #inleiding
