Van zombie tot mama

Ise werd op 21 april 2015 geboren na een goede bevalling in het ziekenhuis in Rotterdam.

Ik wilde graag, als het me gegund was, borstvoeding geven. Ze werd direct op de borst gelegd en direct hapte ze aan.

Al gauw kwam de borstvoeding op gang. Ik moest een nacht blijven omdat ik 24 uur langdurig gebroken vliezen had. Dan moet je wegens infectie gevaar in het ziekenhuis blijven. Ineens een dochtertje... En dan moet je ook nog borstvoeding geven! Whaaaa... Hoe ga ik dat doen dacht ik? Maar het voelde goed om haar bij me te nemen, het aanhappen ging goed en ze dronk!

Eenmaal thuis begon ik ook met kolven. Alles om de borstvoeding te stimuleren en ook om straks een flesje te geven aan Ise. Maar niets was minder waar....

Na een maandje wilden we Ise een flesje met afgekolfde melk geven. Dit flesje zou Rick dan geven zodat ze duidelijk zou weten dat ik niet alleen maar kon voeden, maar ook papa.

Ze begon alles bij elkaar te krijsen. Ise was het er niet mee eens. Was de melk te koud? Te warm? Of was de fles niet prettig? Nou, de volgende keer maar weer proberen.

Iedere dag namen we een momentje om even met het flesje te oefenen. Maar ze weigerde keer op keer. Inmiddels hadden we al verschillende flessen geprobeerd. Niets werkte. Wat nu? Ze zou toch echt de fles moeten nemen voor als ik straks weer aan het werk moet.

We hebben uiteindelijk advies gevraagd aan een lactatiekundige en ook op een borstvoedingsforum deed ik mijn verhaal. Help! Ik moet bijna werken en mijn dochter weigert de fles!

Zo had Ise ook nooit een speentje. Ik was letterlijk Ise haar speen geworden. Haar troost, geborgenheid en haar voeding kreeg ze bij mij. Tja... Ik zou ook de fles niet aannemen 😜

Ik kreeg verschillende tips en adviezen en deze volgden we braaf op. We wilden op een gegeven moment niets liever dan dat Ise uit de fles dronk. Ik kon geen kant op. Letterlijk niet. Want hoe kreeg ze anders haar voeding?

We hebben echt van alles geprobeerd. Alle flessen die er bestonden hebben we gekocht, er werd gezegd de structuur van de fles na te bootsen door een panty over de speen van de fles te doen 😬

Maar ook gewoon een hele dag weg gaan en oma laten struggelen met de fles in de hoop dat wanneer Ise echt honger had ze toch wel de fles zou accepteren. Maar nee....

De hel begon...

Ik moest werken!

We woonden toen nog in Rotterdam en beiden werkten we in Den Haag. Op maandag was Rick thuis met Ise. Woensdag en vrijdag waren mijn vrije dagen. Dinsdag was de oppas dag voor Oma en op donderdag brachten we Ise naar de gastouder opvang in Voorburg.

Oké... Hoe gaan we dit doen? Ik ging uitrekenen hoeveel tijd ik van de werkgever kreeg om Ise te voeden. Je zou kunnen kolven tijdens werktijd, maar gelukkig mag je je kindje ook live voeden. Aangezien ik 27 uur werkte, kreeg ik per dag ruim 2 uur de tijd om te voeden.

Op maandag kwam Rick vanuit Rotterdam naar Den Haag gereden zodat ik Ise kon voeden. Ik kon op werk gewoon op een kamer apart zitten om haar rustig te laten drinken. Verre van ideaal natuurlijk maar we moesten wat. Rick bleef tot de volgende voeding bij zijn ouders in Delft. Wanneer ze had geslapen kreeg ik vaak weer een berichtje en wist ik dat Ise gauw haar volgende voeding moest krijgen.

Op dinsdag was het opa en oma dag. Mijn schoonouders wonen in Delft. Ik propte Ise goed vol voordat ik naar werk toe ging. Zo wist ik zeker dat ze voldoende in haar maagje had en kon ik 'onbezorgd' weggaan.

Wanneer ze een beetje wakker werd kreeg ik al bericht van mijn schoonmoeder. Hup... Jas aan en de auto in. Ik reed snel naar Delft!

Ik kan dus echt niet file parkeren, dus zodra ik voor reed parkeerde m'n schoonvader de auto 😂

Ik liep naar boven toe en daar had mijn schoonmoeder al een grote hydrofiel op hun bed gelegd waar ik rustig Ise kon voeden.

Hup, tiet er weer in, en weer richting werk.

Na haar tweede slaapje verliep dit ritueel net zo. Wat een gestress en gehaast.

Woensdag was mijn vrije dag. Geen zorgen dus. Gewoon genieten van mijn meisje en uiteraard oefenen met de fles.

Donderdag ging Ise naar de gastouder. Ze had een plekje voor me ingericht waar ik de borst kon geven. Onwijs lief hoe ik door iedereen hierin werd gesteund. Want ook al leek het geweldig om je kind tijdens werk zo lang te kunnen zien, dit was het niet.

Het leverde mega veel stress en onrust op. Ik zat totaal niet lekker in mijn vel en het zorgde ervoor dat ik uiteindelijk aan huis was gebonden. Ik was ook gewoon op. Want niet alleen deze stress overdag, wat denk je dan van de nachten. De nachten waarin ze meerdere keren troost zocht bij mij. Ik viel zo vaak met haar aan de borst in slaap. Ik kon niet meer.... Dit kon niet meer.

Er moest echt verandering in komen.

Uiteindelijk zijn we rond de 4 maanden begonnen met fruit en groenten. We wilden in principe wachten tot 6 maanden, maar alles wat ze binnen kreeg dat niet uit de borst kwam was mooi meegenomen.

We mixten ook borstvoeding met rijstebloem zodat het misschien wat meer zou vullen. Ruim 180 ml borstvoeding met een lepeltje voeren. Het heeft het geduld zeker op de proef gesteld van iedereen, maar het leek te werken.

We konden na een tijdje eindelijk 1 voedingsmoment er uit halen! Iets meer rust.

Na een paar maanden werd dit steeds beter en at ze ook steeds meer met de pot mee. Waardoor de borstvoeding niet zo zeer overdag meer nodig was. Ik gaf uiteraard afgekolfde melk mee en dit werd alsnog gegeven met rijstebloem of door het fruit gemengd. Dit verliep steeds beter en beter. Ook dronk ze steeds beter uit een rietjes beker.

Na 16 maanden was ik het zat. Dit kon niet langer meer en de nachten braken me echt op.

Ik was meer een melk fabriek dan mama.

Thuis hadden we afgesproken dat als Ise die nacht wakker zou worden ik er niet meer uit zou gaan voor haar. Rick zou het overnemen. Het heeft nog even wat moeite gekost om haar stil te krijgen, maar het was gelukt. Ze sliep uiteindelijk weer verder. Hoe... Ik weet het nog steeds niet, maar voor mij was het belangrijker dat iedereen weer rust kreeg.

Ik stond op met megaaaaaaa zere boobs natuurlijk. Gelukkig ging dit na een klein beetje afkolven steeds beter en de productie nam af.

Ise vroeg er nog wel om, maar ik zei... "tietie is op. Ise nu de beker". Het viel me uiteindelijk honderd procent mee hoe snel ze dit accepteerde.

Na 16 maanden werd ik eindelijk weer een beetje mezelf....