Van baby naar peuter & hoogzwanger tegelijk!

Ik herinner het me het nog zo goed! De geboorte van mijn dochter... alhoewel ik zelf onder gehele narcose was en de gehele keizersnede niet meekreeg.. toen ik mijn ogen opendeed en mijn dochter mocht vasthouden wist ik dat ik eindelijk had bereikt wat ik al die tijd al wou, een gezin.

En dan gaat het snel! Madam had verborgen reflux, wat niet alleen voor haar maar ook voor ons een nachtmerrie was omdat we absoluut geen idee hadden!
Ze sliep al door na 7 weken (van 11 tot 11! :O), at netjes met 4 maand haar eerste hapje, spuugde en kwijlde er mooi op los en inmiddels kan onze meid al rennend door de kamer om alles te inspecteren. Ook woordjes zegt ze al supergoed!

Al die fase's zijn natuurlijk prachtig, maar elke fase heeft ook zo zijn minpuntjes vind ik. Onze meid zit nu in de fase ''ik ben geen baby meer, maar een peuter!'' en dat krijgen we te weten ook! Even weglopen van haar naar een andere kamer is er niet bij hoor, ze schreeuwt dan alles bij elkaar en gaat heel hard huilen.. :/ middagslaapjes zijn ondanks grote vermoeidheid van haar niet meer te doen, en anders hooguit een uurtje (als ik geluk heb!)
Ze gooit met eten, soms is alles NEE, als je haar eenmaal optilt uit haar kinderwagen dan wil ze er absoluut niet meer terug in! Ook het eten trekt ze wat vaker haar neus voor op, alhoewel ik moet zeggen dat dat wel meevalt.. :)
De laatste dagen wordt ze 's nachts wakker, begint te huilen zodat mama of papa komt kijken en zodra we de deur opendoen is het huilen al over. Soms is dit ook niet zo, en moeten we haar echt even op de arm nemen. Maar als ze eenmaal rustig is en weer in bedje willen stoppen dan is het weer schreeuwen geblazen! We hebben nu een techniek die wel beter helpt en het huilen is al een stuk minder.. maar gezien ik nu ook nog maar 2 maanden hoef te wachten tot mijn zoontje wordt gehaald met een keizersnede moet ik zeggen dat deze fase toch wel (gezien ik door de zwangerschap vaak bekkenpijn heb door instabiele bekken)  behoorlijk zwaar is ;/

Maar ach.. wat houden we van onze diva :)! Ze lijkt enigszins te snappen dat mama een ''teetie'' (baby) in haar buik heeft, ze laat dit zien door er kusjes op te geven en over mijn buik te strelen heel zachtjes om vervolgens 'teettie!!' en ''aaaaah'' te zeggen.
Daarna krijg ik een ontzettend dikke knuffel :) En dat is zo fijn en lief, dan vallen die fasekwaaltjes weer in het niets!
Maar toch... soms is het even zwaar en ben ik blij dat ik even rustig kan zitten! Zoals nu! Kan ik eindelijk een keer rustig een blogje maken, Nou hier istie dan :)

Hoop dat jullie het kunnen herkennen en het blogje leuk vinden te lezen.

Groetjes!