Van 1 naar 4 ❤

Ik ben Lois Repko, 25 jaar en sinds anderhalf jaar mama van Musa. We wilden graag voor een 2e kindje gaan. Wel zo leuk voor Musa, dachten we. Dan kunnen ze leuk met elkaar spelen. Niet wetende dat er iets groots stond te gebeuren🙈 Sinds 26 oktober 2021 zijn we namelijk trotse ouders van onze eeneiige meisjes drieling, Naoual Romaysa & Sarah!👶👶👶

Dit hadden we nooit kunnen bedenken! Soms hoor je wel eens dat het gebeurd op een kunstmatige manier, of dat het minstens in de familie voor komt..Dit kwam spontaan uit de lucht vallen. We waren de eerste weken dan ook erg in shock, niet wetend hoe zo'n meerling zwangerschap ging verlopen..Vrijwel meteen hebben we het aan familie en vrienden verteld, dit konden we niet voor ons houden. Elke 2 weken hadden we een controle in het WKZ, dit was heel fijn omdat het toch niet allemaal zonder risico's is. Elke keer kon ik niet wachten ze weer te zien.

Met 25 weken werd ik opgenomen met weeën activiteit. Dit was enorm schrikken. Ik kreeg weeënremmers en moest 2 nachten blijven. Ondertussen werd met ons de risico's besproken wat we gingen doen als ze dan zouden komen..Dit wilden we niet! Gelukkig bleven ze nog even zitten, maar met 26+4 dagen begon het weer te rommelen..

Uit voorzorg toch maar even gebeld naar het ziekenhuis,we moesten toch maar komen. Het voelde niet alsof de bevallingen al naderde, hoogstens als een beetje menstruatiekramp. Ik zei tegen mijn vriend dat hij maar naar huis moest gaan, ook voor ons zoontje.

Rond 12 uur savonds wilden de artsen toch even voelen hoe het ervoor stond, ik had namelijk al een verkorte baarmoederhals. Het gezicht van de arts sprak boekdelen.

'Er komt er al een aan, we gaan nu een spoedkeizersnede doen.'Ik heb in tranen mijn vriend gebeld, dat hij meteen moest komen. Ondertussen werd ik op snelle sprong klaar gemaakt voor de spoedkeizersnede.Ik ging geheel onder narcose, dus ik heb het niet bewust meegemaakt.

Toen ik weer bij was gingen we naar de meisjes.. Het was ongelofelijk. Met gewichtjes van 715, 730 en 915 gram lagen onze kindjes te vechten voor hun leven..

Op dat moment ga je in overlevingsmodus. Je leeft met de dag. Elke dag gingen we heen en weer naar het WKZ. Elke dag was er weer 1 dat onze meisjes sterker werden💪 Pas weken later, toen we andere kindjes binnen zagen komen, besefte ik pas hoe intens het is en hoe het ook anders had kunnen lopen..

Na 3 maanden en 3 verschillende ziekenhuizen mochten ze eindelijk naar huis! EINDELIJK! Hoewel we wisten dat het thuis ook zwaar zou worden, waren we ongelofelijk blij dat we nu eindelijk 'echt' ouders konden zijn. Zonder alle toeters en bellen, zonder verpleging en mèt trotse grote broer❤

De meisjes zijn nu anderhalve maand thuis, en we genieten volop. Ze doen het geweldig en we zijn mega trots op ons viertal. Ondanks dat het pittig is, is het ook echt geweldig mooi. Als ik buiten loop met mijn 4 kleintjes voel ik me soms een attractie, waar iedereen een mening over heeft. Maar dat mag. Ik zou zelf ook even gniffelen. 'Oh je zou maar..'🙈

Maar pas op, het kan maar zo!😂

#drieling #tripets #eeneiig #drielingmama_momof4