Snap
  • Baby
  • Update
  • spoedkeizersnede
  • #csection
  • Secundairesectio

Update, hoe het nu gaat.

(Van wat lichte krampen naar een extreme spoedkeizersnede)

Voordat je dit leest raad ik je aan om eerst mijn vorige blog te lezen. Dan weetje waar ik het over heb :)

Vaak krijg ik de vragen: hoe gaat het met je? Je hebt zoiets heftigs meegemaakt. Ben je lichamelijk en geestelijk weer in orde? Heb je er mentaal geen last van? Heeft je zoon (Lyon) er iets aan overgehouden? De antwoorden zijn over het algemeen nee…

Ja het was heftig, en ja ik ben lichamelijk nog niet 100% de oude. Als ik een korte nacht heb gehad en wat drukker ben geweest die dag kan ik soms wat draaierig worden, ook ben ik nog sneller moe. Mij hb zou nog wel niet de oude zijn en de boosdoener. Ook voel ik mijn litteken als ik een lichamelijk een intensieve dag heb gehad. Mijn gevoel is nog niet terug rondom het litteken na 4,5 maand (Hopelijk komt dit nog).

Het mentale gedeelte gaat erg goed. Heb vanaf het begin geen moeite en/of last gehad. Ik denk dat ik erg veel geluk heb dat ik nuchter in het leven sta. Ik besef mij heel goed wat er had kunnen gebeuren en ik heb er in het ziekenhuis ook echt wel een traantje om gelaten. Maar ik ben blij dat ik zo snel aan de bel heb getrokken en alle hulpverleners hebben goed en snel gehandeld. We waren op tijd. Dat is waar het om draait. Ik kan wel blijven hangen in het ‘wat als’, maar dat heeft geen zin. Dan heb ik mijzelf er alleen maar mee als ik dat blijf denken. Het is niet gebeurd. Het enige waar ik wat moeite mee heb ik als ik een ambulance voorbij zie komen met lichten en sirenes. Daar krijg ik kippenvel van en denk ik even terug in de tijd.

Hoe gaat het met Lyon? Dat gaat ook erg goed! Ik heb wel het gevoel gehad dat hij er in het begin wat meer moeite mee had. Hij huilde erg veel, deed korte slaapjes (na 2 uur bezig zijn geweest met hem in slaap krijgen), veel krampjes, overstrekken en we konden hem bijna niet plat neerleggen of het was krijsen. Met 7 weken ben ik naar de osteopaat geweest. Ik had het gevoel dat hij echt pijn had. En mijn gevoel klopte. Zijn schouders, nekje en liesjes zaten helemaal vast. Waarschijnlijk door de heftige snelle bevalling. En na 3 behandelingen was het over. We hebben nu een totaal ander kind.

Ook bij de nacontrole bij de kinderarts was alles goed. Ze acht de kans zeer klein dat hij er wat aan over heeft gehouden. Mocht dat toch het geval zijn zou het iets kleins zijn zoals wat meer moeite met concentreren o.i.d.

Dus we hebben erg veel geluk gehad. En we waren er dus echt echt op tijd bij.

Lyon is alweer 4,5 maand. Wij genieten enorm van zijn lachjes en praatjes.