Twee maanden met twee baby's verder.

Alsof ze er altijd al zijn geweest, zo voelde het vanaf de eerste dag. Uiteraard, de eerste dagen zijn weer even wennen. Vooral die slapeloze nachten, jeetje wat zijn die heftig! En wat vergeet je dat toch weer snel hè hoe vermoeiend die eerste uren/dagen zijn na zo’n bevalling. Ik had het gevoel alsof ik wel jaren kon slapen, zo moe was ik. Maar goed, dat gaat niet want je hebt een baby waar je voor moet zorgen. En in ons geval nog eens in drievoud.

Na de eerste week liepen we al als een geoliede machine. We zijn direct begonnen met ons “normale” ritme op te pakken hoe het zou zijn als Majee naar de opvang zou gaan en Robbert naar zijn werk. Gelijk wennen aan de tijden die er dan bij komen kijken en vooral aan alle voorbereiding. Eigenlijk hebben wij vooral Majee haar patroon aangehouden zodat er voor haar zo weinig mogelijk zou veranderen en haar twee zusjes gingen hier gelijk lekker in mee.

De herstelperiode na een keizersnede is altijd even wat minder. Maar ook dit keer mocht ik niet klagen en had ik een vlot herstel. Natuurlijk kan je de eerste dagen/weken best weinig. Je mag niet tillen bijvoorbeeld: dat was wel lastig met de oudste. Vanaf de 6e week mocht en kon alles weer en ben ik het “alleen” gaan doen op de dagen dat Majee niet naar de opvang of haar tante gaat. Iets waar ik in het begin dus toch wel een beetje tegenop zag. Uiteraard riep ik tegen alles en iedereen dat dat allemaal wel goed zou gaan komen. En je weet ook wel dat het goed gaat komen. Maar het kan op sommige momenten best heftig en intensief zijn. Je staat vanaf een uur of 5 in de ochtend gewoonweg AAN tot het eind van de dag dat je zelf naar bed gaat. 

Want “Sleep when the baby sleeps, fold laundry when the baby folds laundry”.

Maar het mooie aan tweeling mama zijn is dat je het vrij snel los laat allemaal. Je wordt met drie kindjes veel relaxter. Laat dingen meer gaan, geeft er minder om als er even een kindje huilt. Ze worden echt niet verwaarloosd als je niet binnen 1minuut bij ze staat. Ze moeten maar “leren” dat ze soms even moeten wachten. Dat is gewoonweg niet anders en kan ook niet anders. Naar mate de weken voorbij gaan gaat de ergste vermoeidheid ook weg en sta je overal ook wat chiller in, scheelt een hele hoop. En wij zijn gezegend met twee hele relaxte baby’s. Je bereidt je voor op het aller ergste, omdat dit je ook met enige regelmaat zo verteld is. Maar als je dan twee rustige baby’s hebt valt het eigenlijk allemaal wel mee. Tuurlijk hebben wij onze spits momenten, zijn er dagelijks de onrustige momentjes tijdens etenstijd. Dan hebben ze het opeens alle drie flink te pakken. Kakt er net een z’n luier vol net voordat je met het hele gezin de deur uit gaat, kotst er eentje zichzelf onder net na het aankleden/verschonen. Maar: adem in, adem uit. Komt wel weer goed, dan vertrekken we toch gewoon wat later. Prima. En die wasmachine draait toch al overuren dus dat extra setje kleding wat net schoon was wassen we gewoon weer opnieuw.

Het bevalt ons goed! Heel goed. We kunnen genieten met volle teugen. Maar voorlopig blijven we even genieten van deze drie. De gynaecoloog vroeg voor de grap nog of we volgend jaar voor 08-01 gaan (Majee is van 28-01 en Amelie Celine van 18-01). Laten we dat maar niet doen ☺