Troetelnaampjes overload

Meestal bedenk je een koosnaam op basis van de persoon zelf. Is iemand een schatje, noem je die een schat. Is iemand knap, noem je hem knapperd. En zo heb je een heel legioen aan koosnamen. Mop(pie), dropje, aapje, pik (voornamelijk mannen onder elkaar), boo (boo), honnepon, engel, prinses. Nou.. we zitten hier nog wel even als je alles wat je wel eens gehoord hebt of zelf gebruikt gaat opsommen.

Ik vond zelf dat ik als kind het leukste koosnaampje had. Voor kinderen noem ik het troetelnamen, dat klinkt veel schattiger. Maar mijn moeder noemde mij altijd Spookie. De reden? Ja, makkelijk raden eigenlijk.. ik was een spook. Maar je kan je kind geen spook noemen. Dus ik denk dat mijn moeder dacht, verkleinen werkt altijd, dat maakt alles schattiger. En tada.. Spookie is geboren. Maar ik was trots op mijn naam. Want hij was schattig, maar had een randje.. "Ja, je hoort het goed.. Spookie.. I live on the edge.. Zo zie je me en zo ben ik weg.. I do as I please.. Spoe-ke!"
Mijn broertje was 'pikkebaas', wat hij ervan vond? Dat weet ik niet. Maar hij was er okee mee. Hij reageerde in ieder gevaal als ie werd geroepen. Of hij dacht dat hij de baas van de pikken was..? Okee.. Weird.. I know..

Veel vrouwen hebben al een troetelnaam voor de baby als ze zwanger zijn. Ik noemde Jaé-Lynn altijd Pookie, of gewoon bebe/beeb. Ze zat dan wel in mijn buik, maar ik had nog niet echt een persoontje waar ik een naam aan kon koppelen. Ik wist nog niet of ze een Spookie was, daar moest ik nog achter komen.

Nu heeft ze meerdere troetelnamen. Maar liefst 3. Pookie beer, Chubby Chubbs en Crankypants. De laatste laat niet veel te raden over. Soms is ze chagrijnig. En kijkt ze chagrijnig. Soms kijkt ze meer 'boos' dan blij. Maar hey, dat hoor ik ook al mijn hele leven. "Ik zag je in de stad, maar je keek zo boos dus heb ik niks gezegd." "Alles okee? Je kijkt zo boos." En de klapper op de vuurpijl. "Lach is een beetje." OOOOHH, wat haat ik die! En vooral vreemde mensen vinden het nodig dat tegen je te zeggen. Like no thank you, jij bent onder andere de reden dat ik zo kijk. Voorjekijkendoorlopen.
Maar mijn kleine meisje is soms dus een crankypants. En dan noem ik haar zo, zo laat ik haar weten, okee je bent chagrijnig. Ik zie het, ik hoor het. Maar klinkt het lief en grappig. Ook al is dit het niet. Helemaal niet. She's no fun wearing those pants.

En Pookie beer, ja omdat ze mijn beertje is. Mijn heerlijke knuffelbeertje. En Pookie? Dat klinkt gewoon leuk en schattig. En dat is ze ook. En de naam doet me denken aan de troetelbeertjes. Dus deze naam maakt haar een soort van lid van de troetelbeertjes. Score!

Toen ze net geboren was, was ze een klein smal slank baby'tje. Daarna viel ze ook nog eens af en was ze helemaal een dunne baby. Maar na een paar dagen kreeg ze de smaak van eten te pakken en kwam ze aan en mooi op gewicht. En toen kreeg ze lekkere chubby wangetjes. Heeeerlijk! Wie geniet er nou niet van heerlijke chubby baby wangetjes. De rest begint een beetje mee te komen, maar ze is nog steeds een vrij slanke baby. Bouw van haar vader. Helaas niet moeder. Die is zelf een Chubby Chubbs. En aanleg om een mega Chub te worden. Maar papa is lang en slank, en zo zij ook. Maar wel heerlijke bijt-me-wangetjes en een heel klein beetje bijt-me-beentjes. En kom op, het klinkt toch als een vrolijke naam!

Troetelnaampjes komen vanzelf. Dat zijn van die dingen die ineens in je hoofd poppen. En dan zeg je het hardop en denk je, dit klinkt best leuk. Heel gedwongen een troetelnaam kiezen werkt niet. Dat voelt niet lekker. Ligt niet lekker op de tong. En voelt dan zo, zo.. zo van het moet. En het moest leuk zijn. Troetelnamen zijn het leukst als ze spontaan komen. Vind ik. So hold your horses als je wel een van te voren bedachte naam hebt waar goed over na is gedacht.

Hebben jullie troetelnamen voor je kind(eren)? En hoe ben je hier opgekomen?