Nee dat gevoel heb ik pas een paar dagen later gehad toen ik em eindelijk vast mocht houden. Mijn focus was eerst Gaat alles goed? Wat gaat er gebeuren? Ik wil borstvoeding geven, waar is die kolf?
ik heb geen spoedkeizersnee gehad maar wel bij de 1e echt een naar gevoel overgehouden. Ze is gehaald met vacuumpomp maar hoe, dat wens ik niemand toe. kamer vol met mensen die met elkaar bezig waren behalve met mij. 2e was een stuitbevalling, bij deze gepland mijn wensen (graag zo min mogelijk personeel, graag communicatie met ons, en ingrijpen als het moet) en het was een zeer spannende laatste fase maar omdat het gepland was, gyn met ervaring met stuit hebben we een goed gevoel over gehouden. De arts gaf persoonlijk zelf aan, dat hij het moeilijk en eng heeft gevonden omdat het niet ging zoals hij verwachtte maar gelukkig was het op tijd eruit. Mocht geen minuut langer duren. Bij beide eerste kwartier ook niet gezien, nu 3e bevalling achter de rug en echt poliklinisch en zonder poespas waardoor ookeen betere kraamtijd
Wat heftig zeg... Ik kan me voorstellen dat dat helemaal niet is hoe je het wilde en vooral dat het moeilijk is om die controle uit handen te geven. Bij mij werd het ook bijna een spoedkeizersnede, in de laatste poging met de vacuümpomp werd hij alsnog geboren... Maar weet nog heel goed dat de arts zei dat ze nog één poging deden en dat het anders een spoedkeizersnede werd, en dat ik alleen maar dacht: "nee, ik ben nu al zo ver, je hebt al aan zijn hoofd lopen trekken en alles, nu móet het echt". Ik had het geluk dat het toen ook gebeurde, maar lijkt me vreselijk moeilijk als je niet die 'keuze' en dat geluk hebt.
Terugdraaien kun je het jammergenoeg niet, anders terugkijken misschien wel. Hoop ik.
Ik heb ook een spoedkeizersnede gehad omdat ik plots met 31,5 wk ging bevallen. Zelf heb ik er vrede mee, waarschijnlijk door de cursus Hypnobirthing die ik gevolgd heb. Ik heb daar geleerd dat babytjes zelf kiezen hoe ze ter wereld komen en dat het goed is zoals het is.
Ik had op een thuisbevalling in bad gehoopt, mijn babytje niet pas na drie uur kunnen zien en vasthouden. Niet nog een maand in het ziekenhuis met hem door te brengen. Maar ik kijk echt terug op een avontuur van ons tweetjes. Zo moest het zijn, daarom was ik toen rustig en nu ook. Hij is overigens ook vanaf dag 1 een relaxte tevreden baby en dat is voor mij het allerbelangrijkste.
Bij een 2e wordt het waarschijnlijk een geplande keizersnede, we zullen zien wat de natuur/baby wil. Ik hoop vooral op niet weer een vroeggeboorte maar ook dan...
Hopelijk ga je ook vrede krijgen met het verloop.
(Misschien heb je nog wat aan mijn blog, mijn denkwijze tijdens de bevalling, in elk geval succes)
NvS
Nee dat gevoel heb ik pas een paar dagen later gehad toen ik em eindelijk vast mocht houden. Mijn focus was eerst Gaat alles goed? Wat gaat er gebeuren? Ik wil borstvoeding geven, waar is die kolf?
mama1988+1
ik heb geen spoedkeizersnee gehad maar wel bij de 1e echt een naar gevoel overgehouden. Ze is gehaald met vacuumpomp maar hoe, dat wens ik niemand toe. kamer vol met mensen die met elkaar bezig waren behalve met mij. 2e was een stuitbevalling, bij deze gepland mijn wensen (graag zo min mogelijk personeel, graag communicatie met ons, en ingrijpen als het moet) en het was een zeer spannende laatste fase maar omdat het gepland was, gyn met ervaring met stuit hebben we een goed gevoel over gehouden. De arts gaf persoonlijk zelf aan, dat hij het moeilijk en eng heeft gevonden omdat het niet ging zoals hij verwachtte maar gelukkig was het op tijd eruit. Mocht geen minuut langer duren. Bij beide eerste kwartier ook niet gezien, nu 3e bevalling achter de rug en echt poliklinisch en zonder poespas waardoor ookeen betere kraamtijd
LoesW
Wat heftig zeg... Ik kan me voorstellen dat dat helemaal niet is hoe je het wilde en vooral dat het moeilijk is om die controle uit handen te geven. Bij mij werd het ook bijna een spoedkeizersnede, in de laatste poging met de vacuümpomp werd hij alsnog geboren... Maar weet nog heel goed dat de arts zei dat ze nog één poging deden en dat het anders een spoedkeizersnede werd, en dat ik alleen maar dacht: "nee, ik ben nu al zo ver, je hebt al aan zijn hoofd lopen trekken en alles, nu móet het echt". Ik had het geluk dat het toen ook gebeurde, maar lijkt me vreselijk moeilijk als je niet die 'keuze' en dat geluk hebt.
J’s mom
Terugdraaien kun je het jammergenoeg niet, anders terugkijken misschien wel. Hoop ik. Ik heb ook een spoedkeizersnede gehad omdat ik plots met 31,5 wk ging bevallen. Zelf heb ik er vrede mee, waarschijnlijk door de cursus Hypnobirthing die ik gevolgd heb. Ik heb daar geleerd dat babytjes zelf kiezen hoe ze ter wereld komen en dat het goed is zoals het is. Ik had op een thuisbevalling in bad gehoopt, mijn babytje niet pas na drie uur kunnen zien en vasthouden. Niet nog een maand in het ziekenhuis met hem door te brengen. Maar ik kijk echt terug op een avontuur van ons tweetjes. Zo moest het zijn, daarom was ik toen rustig en nu ook. Hij is overigens ook vanaf dag 1 een relaxte tevreden baby en dat is voor mij het allerbelangrijkste. Bij een 2e wordt het waarschijnlijk een geplande keizersnede, we zullen zien wat de natuur/baby wil. Ik hoop vooral op niet weer een vroeggeboorte maar ook dan... Hopelijk ga je ook vrede krijgen met het verloop. (Misschien heb je nog wat aan mijn blog, mijn denkwijze tijdens de bevalling, in elk geval succes)