Tijd voor een nieuwe fase!

Nadat we gisteravond het hele huis hadden versierd keek ik even om me heen. Kippenvel kroop over m'n armen en ik slikte wat tranen weg. Vriendlief staat stil naast me en ik voel dat hij ook even slikt. Onze kleine baby'tje is straks geen baby'tje meer. Hij gedroeg zich al als een eigenwijze dreumes die nogal driftig kan worden als hem iets niet lukt, maar die verjaardag maakt het wel heel definitief. 

We blijven allebei even stil. 'Het afgelopen jaar is wel heel hard gegaan he?' hoor ik naast me. Ik knik instemmend. Weer slik ik mijn tranen weg. Ben ik nu zo'n emo moeder geworden? 

Samen praten we over alles wat we hebben meegemaakt in het afgelopen jaar. Hoe de kleine is gegroeid, maar ook hoe wij als stel en ouders zijn gegroeid. 'Ik ben trots op je' complimenteert hij, 'Wat hebben we het samen goed gedaan het afgelopen jaar!'. 

'Tjah, het is nu wel echt voorbij he? Die babyfase? Hij wordt nu een grote bink..' stamel ik. En samen nemen we afscheid van deze fase.

Vandaag is het tijd voor een feestje en denken we alleen maar aan wat er komen gaat! Wat zijn we trots op onze mooie knul. En stiekem blijf je altijd mijn kleine mannetje.