Tijd inhalen

Na mijn eerste bevalling ben ik een hele tijd van mijn geheugen kwijt geraakt, trauma? 

Het laatste dat ik me herinner: vanuit een zware stuitbevalling die resulteerde in een flinke knip en onze zoon die uit m'n lichaam getrokken werd.. werd onze zoon wit en levenloos op m'n borst gelegd om hem vervolgens zsm weer mee te nemen. BLACK-OUT

De eerste uren heb ik hem niet gezien, ik heb gehoord dat hij stabiel was en aan de beademing, infuus, sondevoeding etc lag. Nadat ik zelf op de OK was geholpen mochten we naar hem toe. Hij had een soort kapje op zijn hoofd waarmee de hersenactiviteit werd gemeten, allerlei onderzoeken waren gedaan. De volgende dag mochten we hem voor het eerst vasthouden, mijn man was de eerste die ons kindje vast hield. Later die dag mocht ik onze zoon voor het eerst vasthouden. We kregen te horen dat zijn APGAR 1-3-5 was geweest..

In de dagen erna mochten we helpen ons kindje verzorgen waar kon, knuffelen en ging onze zoon heel hard vooruit waardoor hij steeds wat minder slangetjes nodig had en zelf z'n ademhaling onder controle kreeg. Ook werd het voor ons steeds normaler dat we een kindje hadden gekregen. Na 4 dagen moesten wij naar huis, in 2020 was er de dreiging van COVID en wilden ze patiënten zo snel mogelijk uit het ziekenhuis kwijt. Dat was onwijs heftig, vooral omdat ik er thuis achter kwam dat ik echt een veel harder klap op m'n lichaam had gemaakt dan ik dacht. Ik kwam er al snel achter dat ik maar 1x per dag naar het ziekenhuis kon om onze zoon op te zoeken, wat voelde ik me schuldig! 

Na 2 weken mochten we hem eindelijk ophalen en meenemen naar huis toe. Pas toen heb ik een beschuit met muisjes willen eten. Wat waren we blij, maar ook zo onzeker en toch nog best bezorgd.. de week ervoor had hij namelijk een flinke terugslag gemaakt. En deden we het wel goed? We hadden zoveel gemist.. we hebben onwijs veel geknuffeld en alles gedaan wat we konden bedenken om hem het gevoel te geven dat hij geliefd was. Ik voelde me als moeder met regelmaat heel onzeker, ik bleef mezelf dagelijks de vraag stellen of alles wat ik deed voldoende was. Ik heb alles gegeven wat ik in me had, ik weet nu dat het goed was.

Onze zoon heeft een hele gelukkige babytijd gehad, is hard gaan groeien en leerde snel. We zijn altijd alert geweest op waar zijn behoefte lag en de eerste jaren gingen onwijs snel voorbij! Inmiddels is hij 3 jaar, hij heeft niets overgehouden van zijn geboorte. Hij is ontzettend leergierig, sociaal en heeft een heel goede band met zowel mij als mijn man ♡