Thuis, we zijn compleet.

16 juli is het moment daar. Lieke is inmiddels alweer 22 dagen oud. We mogen nu echt naar huis!

Erg spannend. De medicatie zal ik nu tweemaal daags zelf moeten geven. In het begin zal CERTE (trombosedienst) dagelijks aan huis komen om bloed te prikken voor de juiste waardes wat betreft medicatie en de hoeveelheid daarvan. Wanneer Lieke 3 maanden is zal er een afspraak worden gemaakt voor een MRI om te kijken hoe het gaat in dat koppie.

Onze kraamtijd en het genieten begint nu echt. Toch blijft het raar. In een normale situatie zou je namelijk na 3 dagen ziekenhuis (keizersnede) thuis komen. De kraamhulp zal broodjes smeren, wasjes draaien en je ondersteunen bij je zorg voor je baby. Dit is dus niet het geval. Je komt thuis en natuurlijk krijgen we hulp van familie. Maar toch is het anders, het gevoel is anders. We moeten wennen en ondanks dat het ons goed af gaat hoort het niet zo te zijn. Wanneer ik s nachts in bed lig, in ons eigen huis, op onze eigen slaapkamer en naast me een klein meisje zie liggen word ik emotioneel. Daar ligt ze, waar ze hoort. Lekker thuis bij haar papa en mama.

De weken vliegen eigenlijk voorbij. We komen wat vaker op het consultatiebureau. Telkens bij dezelfde arts, ook om te vergelijken met de vorige keer. Ons en de arts begint het op te vallen dat Lieke haar linker handje toch iets minder gaat gebruiken. Daarom wordt er fysio ingeschakeld. De fysio komt nu elke week. Haar handje lijkt ze toch meer te bewegen maar ze loopt wel iets achter kwa ontwikkeling. Met de hulp die we nu krijgen maakt ze grote stappen. Ze kan steeds beter haar hoofd omhoog houden. Ik vind het fijn dat er iemand mee kijkt en tips geeft.

Wanneer Lieke 2 maanden oud is, is het ook tijd om mijn werk langzaam weer op te pakken. Soms wat lastig plannen maar het lukt aardig. Een eigen bedrijf is natuurlijk ook niet niks. Het kost veel tijd, soms vraag ik me af of het niet fijner is om buiten de deur te werken. Maar nee, het is goed zo. Lekker dicht bij mijn meisje. Zo lang ze jong is en haar middag slaapjes doet vind ik wel tijd om te werken. 

Met mijn herstel gaat het redelijk goed. Ik merk dat mijn lichaam veel te verduren heeft gehad omdat ik niet de tijd heb gehad om te herstellen van o.a. mijn keizersnede. Emotioneel heb ik natuurlijk ook een klap gehad en door onder andere ons verhaal te delen merk ik dat het helpt bij mijn verwerking. Ik ga zelf eenmaal per week naar de fysio. Ik ben wat onstabiel in mijn benen en heb last van mijn onderrug/bilspier. Iets wat ik in het verleden ook wel heb gehad maar wat nu weer vast zit.

Mijn mijlpaal van 3 maanden kolven is inmiddels behaald. We hebben een nieuwe vriezer moeten kopen die inmiddels vol zit. Ik ben steeds gemotiveerder om dit zo lang mogelijk vol te houden. Ik weet niet wat het is met kolven maar het lijkt wel een verslaving. Het blijft een bijzonder gegeven. Een moeder die haar kind kan voeden. Op de vraag: Waarom niet live voeden? De eerste 3 weken heb ik fulltime gekolfd. Lieke heb ik daarna wel aangelegd. Op zich dronk ze prima aan de borst maar omdat we niet de kans hebben gehad om dit vanaf het begin goed op te pakken begon ze op een gegeven moment toch anders te drinken. Als ik niet had gekolfd had ik het waarschijnlijk niet zo lang volgehouden ivm onze start, het kost me enorm veel energie.