Terugblik 2024

Wij zijn meestal te nuchter om een terugblik te doen naar het afgelopen jaar. Maar na zo'n jaar die wij gehad hebben wil ik toch even een poging doen tot een terugblik. 

31 december 2023 stonden we met goede hoop voor een jaar, waarin we heel veel zin hadden. We waren blij dat ons gezinnetje compleet was, naast wat zorgen over Dirk waren we eigenlijk erg gelukkig. We hebben dan ook 2023 afgesloten met een goed gevoel. 

We gingen zoals ik al zei 2024 in met goede hoop op een rustig, kalm en gelukkig jaar. Daar leek het de 1e maanden zeker naar toe te gaan. Maar de zorgen over Dirk groeide wel enorm, elke week begon hij dingen te vertonen die voor zo'n jonge baby zeker niet normaal waren. We dachten dat het allemaal los zou lopen, we maakten plannen om naar Disneyland Parijs te gaan, om ons huis ter verbouwen en op te knappen. Kortom een jong gezin met een gezonde planning. Hoe anders liep het. Degene die mijn blogs lazen hebben het afgelopen jaar met ons meegelezen en geleefd. En hebben dan ook kunnen lezen hoe groot de zorgen om Dirk waren. En nog steeds wel zijn. 

3 maanden in 2024 begonnen de zorgen bij het consultatiebureau ook te groeien. Hij volgde niet met zijn ogen, groeide nauwelijks, tja ik kan het rijtje wel weer afgaan maar dat ga ik nu niet doen. Toch wilden ze hem goed in de gaten houden en werden we pas een keer met 4,5 maand doorgestuurd naar de kinderarts. Maar zoals we denk ik allemaal weten ben je niet met een doorverwijzing gelijk aan de beurt maar zit er wachttijd op. Na 1,5 maand konden we terecht. Dirk was 6 maanden, jeetje wat een schrik was dat. Ik begon zo aan mezelf te twijfelen, en aan de band die ik met hem had. Hoe ik hem moest zien. En hoe ik hem zag, ik twijfelde gegeven moment aan alles. 

De opnames die volgden heb ik niet echt beleefd. Het was alsof ik een film zat. Alle plannen die we hadden werden van tafel geschoven en alle tijd, aandacht en ruimte werd vrijgemaakt voor de zorg voor en van Dirk. We gingen dichtbij op vakantie, zodat we ook zijn afspraken in de vakantie konden afwerken. Waardoor we eigenlijk voor ons gevoel geen vakantie gehad hebben. We hebben zoveel artsen gezien voor hem, zoveel ziekenhuizen, die zie je liever niet. Ik werd jaloers op elke ouder die geen zorgen hadden, ik moest opnieuw leren met mijn eigen zoon omgaan. Hoe ik hem kon helpen, hoe ik hem kon verzorgen op een manier waarop hij niet bang was. Wat we toen zagen was een Dirk die rust vond, eigenlijk zichzelf vond. 

De laatste 6 maanden stonden in het teken van hem. We werkten afspraken of om duidelijkheid te krijgen over wat hij had, die duidelijkheid kwam er niet. De fysio kwam 1 keer per 2 weken, wat heeft hij een aantal stappen gezet, de meest recente het proberen te spelen met speelgoed in zijn handjes, en hapjes eten van een oliebol. We kwamen er ook nog eventjes achter dan onze kinderen een broertje of zusje krijgen, waar we zelf niet perse op zaten te wachten, het voelde alsof het er niet bij paste. Maar nu is het o zo welkom. 

Was er dan niks goed uit 2024? Ja zeker wel, het heeft ons gevormd naar wie we nu zijn. We hebben een jaar gehad waar we meer gevallen zijn dan op zijn gestaan, meer gehuild dan gelachen. Maar toch hebben we met onze 3 prachtige lieve kinderen, 2024 overleefd. We hebben leuke momenten gehad, in de efteling en dierentuin. Momenten dat we eventjes het los konden laten. Die momenten komen er steeds meer, hoop ik. 

En dan de vooruitblik naar 2025, tja ik durf niks meer te hopen of verwachten. We staan doodmoe aan het eind van 2024, Wat gaan 2025 met ons doen? Brengt het ons dan eindelijk de rust en geluk waarop we zo hopen? Brengt het ons dan eindelijk een moment om te ademen? Of brengt het ons meer zorg? Meer onrust? Meer onzekerheid? Ik hoop het eerste rust, geluk, liefde. Het voelt alsof mijn brein, hart en lichaam overvol zitten. Maar we moeten toch door, met alle onzekerheid en zorg. Wat zijn we toe aan even niks... Even helemaal zorgeloos. Wat zou dat fijn zijn. Geen knagend gevoel van hoe nu verder. Dat is mijn wens voor 2025. 

We eindigen 2024 met ons vijven en beginnen 2025 met ons vijven maar als alles goed blijft gaan eindigen we 2025 met ons 6jes. Bedankt voor iedereen die mijn (soms verdrietige blogs lazen) en die met ons meeleefden. Echt het heeft ons heel veel gedaan. Dat we niet alleen waren.

Wij wensen jullie als gezin een heel fijn en veilig uiteinde, en een heel gelukkig 2025.