Terug op de kraamafdeling!

Wat heerlijk we zijn weer terug op onze vertrouwde kamertje. Ik kom ook af en toe uit bed dus het gaat erg goed. Ik ben nog wel wat gespannen van alles maar de medicatie onderdrukt niet alleen de pijn maar ook de zenuwen.

Als we willen mogen we morgen al naar huis. Hoewel ik heel blij ben maakt het mij ook wel onzeker. Maar we hebben echt groen licht dus we kunnen gaan wennen aan het idee.

Ja weer heerlijk in mijn eigen bed slapen. Ons gezin weer compleet en dan kan het genieten echt beginnen. Met hier en daar wat coronaproof visite enzo.

Aah ja leuk, ik heb er zin, lekker naar huis en tevreden vallen zowel ik als Bram in slaap.

Halverwege de nacht komt de verpleegkundige langs, kijken hoe het met ons gaat.

Ze merkt op dat ze Bram wat warm vind, ook erg slaperig en sloom. Ze neemt hem even bij zich en geeft aan dat ze toch de kinderarts even wil laten kijken.

Kinderarts? Hoezo kinderarts? Alweer de kinderarts? Ik ben gewoon een warmbloedig mens, niks aan de hand.

Helaas geeft de temperatuur toch echt net koorts aan en ze vind het toch prettiger als hij even wordt gecheckt want ze heeft het idee dat Bram toch ook wel wat af is gevallen.

Oké oké dan moeten we dat doen, ik ben in 1x weer klaar wakker, al ben nog wel een beetje beduusd van dit nieuws.

Het verbaast me gelijk hoe snel de kinderarts er ook midden in de nacht is, voor mijn gevoel had zij nog maar net opgehangen.

Bram wordt weer nagekeken, over de temperatuur van Bram hoef ik mij geen zorgen te maken, die was te warm geworden door het liggen bij mij. Het dekentje kunnen we weglaten als hij zo bij mij ligt. Moeder is warm genoeg. Haha jaja hot mamma, grinnik ik van binnen.

Maar….. hoor ik de arts zeggen, hij is wel wat geel en Bram is 10% van zijn geboortegewicht kwijt. Ik wil toch even dat zijn waardes worden geprikt morgen.

Ooh jee prikken waarvoor? Vraag ik.

Mogelijk is zijn bilirubine te hoog, als deze stof te hoog is kan dit naar zijn hersenen gaan en dat is gevaarlijk.

Jemig! Ik schrik weer, droom ik? Ben ik stoned van alle medicatie? Of is dit echt….

Maar meneer de Kinderarts, nog heel even, Bram oogt helemaal niet geel, zeg ik.

Ja een beetje bij zijn neus maar niet extreem. Femke was veel geler kon ik mij nog herinneren.

Dat zegt niks, soms hebben de baby’s die maar een vleugje geel zien een veel hogere waarde dan baby’s die heel erg geel zien. Alleen door het prikken weten we het zeker, zegt de arts.

Als de waardes te hoog zijn moet Bram onder de lamp op de neonatologie om dit naar beneden te krijgen.

Oké wat moet dat moet, de arts verlaat de kamer nadat ik hem bedankt heb.

Bram wordt gelijk geprikt, in zijn hieltje wordt het bloed afgenomen. Bram huilt niet, wat een flinke jongen! Het wordt opgestuurd naar het lab zodat we morgenochtend gelijk de uitslag hebben.

Poeh nou dat hebben we gehad!

Nog even praat ik na met de verpleegkundige…want ik moet dit even laten landen en tja dat wordt morgen mogelijk niet naar huis…

Al hoewel dat gele valt echt wel mee, hopelijk is de uitslag ook goed en kunnen we gewoon weg.

Het komt vast goed en uitgeput val ik toch weer even in slaap, met Brammetje dichtbij mij, zonder dekentje 😉