Surprises maken

Surprises maken... Ik keek er als een berg tegenop nu mijn dochter voor het eerst een surprise moest maken. Toen ik de leeftijd van mijn dochter had en voor het eerst een surprise mee moest nemen naar school, wisten mijn ouders gewoonweg niet wat dat was.. noem het cultuurverschil of onwetendheid.. Die Sint kwam bij ons nooit.

Ik had zelf een schoenendoos gehaald toen nog bij "schoenenreus" en had er wat krantenknipsels ingegooid. Maar er moest ook een kado in.. Toevallig hadden kennissen van ons hetzelfde product al in huis en ook al in gebruik en op een zondagavond kon je dat toch nergens meer kopen.

Ik weet nog precies wat het was, een bibberbalpen. Hup, geregeld en klaar. Met het loodzwaar in mijn schoenen liep ik met mijn suprise naar school.. iedereen had prachtige kunstwerken, van een nagelstudio tot een voetbalveld.. ik voelde me zo klein en schaamde me ook voor degene die ik getrokken had..

En natuurlijk viel het niet in goede aarde en werd ik de volgende dag op het matje geroepen. Dat deed iets met mij en nog steeds wel eigenlijk.. We hebben het toen opnieuw moeten doen, niet de surprise maar wel het kadootje.

Nu ik zie wat voor surprises er voorbij komen, groot, groter, grootst, word ik daar weer mega onzeker van. Ik ben super creatief in het bedenken van dingen, maar het uitvoeren is niet mijn sterkste kant.

Ik heb voor mezelf een streep getrokken, ik ga niet mee daarin, ik kan dat niet. Een vriendin van me tipte me op deze surprise, mijn dochter vond het meteen super leuk, want zoals je ziet is het kindje gek van voetbal. Ik heb haar zoveel mogelijk zelf laten doen en natuurlijk heb ik geholpen anders klopt mijn verhaal niet. Maar ik ben me er ook bewust van dat niet ieder kindje hulp heeft of krijgt om een kunstwerk neer te zetten. En dat moment, dat "klein" worden in de klas.. dat draag je voor de rest van je leven met je mee..

Ik heb nu een heel blij meisje, ze kan niet wachten om haar surprise mee te nemen naar school, zo trots. Maar mijn gedachte zijn bij de kindjes die om welke reden dan ook geen hulp kunnen krijgen.

Een tijdje geleden had ik dit verhaal gedeeld met een moeder van school. Deze moeder heeft altijd superleuke maar ook zeker goede ideetjes. Ze zei, ze zouden op school een soort "hulpgroep" moeten hebben voor hulp bij suprises.

Nu ik dit zo neerzet is dat echt een goed idee, wie weet wat haar idee in de toekomst teweegbrengt.