Stoppen of doorgaan of?
Ik geef James al bijna 10 maanden borstvoeding. Eigenlijk nooit problemen gehad. James is dmv een keizersnede geboren en het duurde iets langer tot de borstvoeding op gang kwam. Met de super hulp van mijn kraamzorg, zat ik de eerste dagen fulltime aan de kolf. Zag het al snel niet meer zitten, maar door haar heb ik doorgezet. Na een dag of 4, kwam het toch echt goed op gang. James mocht toen ook van de bijvoeding af (eerste dagen kwam er gewoon amper wat uit) en liep het ineens als een trein.
Inmiddels dus bijna 10 maanden verder. We zitten nog op 3 melkvoedingen en op mindere dag wat meer. Wat ik vaker zie, is dat hij op sommige momenten meer “afwezig” is en hij dan ook niet veel drinkt. Andere momenten raakt hij gefrustreerd omdat het dan alweer op is. Mijn gevoel is dat hij er nog niet klaar voor is om echt actief af te bouwen. Heb al meerdere reacties naar mijn hoofd gekregen, dat ik dat ervan maak en dat ik degene ben die dat bepaalt. Mijn mening is daarin anders. Vind het trouwens ook bloed irritant, die meningen van andere mensen. Het is mijn kind en ik doe wat ik wil. Helaas houd het mij wel bezig.
Aan de ene kant kijk ik enorm uit naar wat meer vrijheid. Niet dat ik weg wil van mijn kind, maar wat meer vrijheid zonder het moeten aanleggen en niet te hoeven kolven als je een dagje weg bent. Andere kant vind ik borstvoeding geven erg mooi om te doen. Grapjes maken en het zoeken van troost bij verdrietige momenten. Het zijn nog maar 3 voedingen en het zal steeds minder worden. Misschien toch nog maar even extra van genieten, voordat het echt voorbij is. Merk dat ik na het schrijven van deze blog, toch al een keuze heb gemaakt. 10 months & still going strong! 💪🏼