Stap voor stap

Vandaag 10 maanden geleden kwam jij in ons leventje ventje.. en hoewel het voor mij een achtbaan is geweest en nog steeds af en toe, breng jij licht in deze wereld. Wat ben jij vrolijk, lief en geduldig. De momenten dat jij chagrijnig bent is op 1 hand te tellen..

Tien maanden verder, tien maanden ontwikkeling voor jou en voor mij. Jij bent een echte ‘beer’ geworden en doet alles op je gemakje. Ik ben het tegenovergestelde ik wil soms snel en veel en ga dan weer even onderuit. Maar elke keer als ik naar jou kijk besef ik me dat haasten geen zin heeft, dat ik ondanks alle narigheid heb geleerd dat dankbaarheid in de kleinste dingen zit, zoals blij worden van een opmerking van je kind, het gevoel van trotsheid dat vanuit mijn buik omhoog kruipt. Een blik van mijn kinderen waarbij ik mezelf herken. Dat dat weer langzaam terugkomt is iets waar ik zo dankbaar voor ben.

Ik ben van overleven op zijn best uitgedrukt naar wat meer ‘leven’ gegaan. Ik leer alle delen die aandacht vragen in mij te herkennen, ook de delen die ik verafschuw. Verdriet en angst zijn de deeltjes die na al die jaren nu aandacht verdienen m, het knopje gevaar op die emoties gaat nu vaker uit. Nog steeds heb ik hier moeite mee, maar bewustwording is een eerste stap!

ik leer nog elke dag, ik ontwikkel nog elke dag en ik val zeker ook nog wel elke dag, maar hè, als ik Het proces van kruipen bij Aiden zie, (geloof me een zeehond is er niets bij) dan weet ik dag voor dag, stap voor stap! Of in Aiden zijn geval, hupje voor hupje..

Wil je me volgen op insta kan dat via @tamaralangenberg