Ritme, controle, evenwicht

Dat is het hè, evenwicht zoeken. In je nieuwe leven. In je nieuwe rol. Koda is ondertussen een maand oud geworden, in de chronologische volgorde van mijn blogs. Het lijkt wel voorbij gevlogen, hoe kan hij al een maand buiten mijn buik zijn?! Onbegrijpelijk. En wat heb ik in die maand geproduceerd? Mee gedaan in de maatschappij? Nuttig geweest voor mens en dier? Al die dingen die ik zo belangrijk vind/vond vallen in het niet. 

Ik heb de 1e maand thuis gezeten, met mijn baby. Ik mocht toch nog niet auto rijden en de winkel is te ver lopen. Er kwamen een aantal mensen op kraambezoek. De huisarts is langs geweest om te kijken hoe het met mij ging. De medicijnen zijn opgestart, nu wachten op resultaat. We hebben rondjes door de buurt gelopen met de kinderwagen, de 1e Vaderdag voor mijn vriend kwam voorbij, Koda is voor de 1e keer in de douche geweest ipv in badje. Super spannend maar erg geslaagd. Kleine dingen, daar proberen van te genieten, daar proberen energie uit te halen. Die dingen die echt belangrijk zijn, wij, wij samen. Daar buiten komt wel weer.

En god wat vond ik dat ritme fijn, baby wakker, baby fles, baby slaap, baby wakker, baby fles, baby slaap. Wat deed me dat goed, me ergens aan houden, me nuttig voelen, zorgen voor hem. Ook al deed ik dan niets buiten het huis, voor hem kon ik zorgen, daar had ik controle over. 

Doodeng vond ik het daar buiten, allemaal mensen die iets van je willen, die over je oordelen, die een mening hebben. En dat vond ik normaal gesproken al een ding, maar nu al helemaal. Ik was echt zoekende, zoekende naar mijn rol als mama, maar ook opnieuw naar mezelf. Ik ben ook veranderd, ik heb ervaringen bij gekregen, ben bang geweest, boos, verdrietig, gelukkig. Zoekende, echt naar alles. Is er niet ergens een potje zelfvertrouwen wat ik kan kopen of iets? 

Jeetje, 1 maand alweer, dat betekend naar het CB. Nu hebben wij bij ons CB een ontzettend lieve vrouw die op de hoogte was van onze situatie en ons dus ook heel hartelijk ontving op het CB. Mijn vriend was mee, ik mocht natuurlijk nog niet auto rijden na de keizersnede. Dat viel me alles mee, nu snel naar huis. In de cocoon.