Regenboogje

Zoals ik beloofd had zou ik nog vertellen over onze kinderwens na ons stil geboren zoontje boaz.

21-10-2018 waren we ons zoontje Boaz verloren na een zwangerschap van 39 + 2 weken.

We hadden altijd nog een kinderwens. Ik wilde eerst ongesteld worden en kijken hoe mijn cyclus dit keer zou zijn. We besloten 2 cyclussen af te wachten en dan bij de 3 het proberen. Bij de 3e cyclus bleek ik al over tijd te zijn maar helaas geen positieve test werd uit eindelijk op dag 33 ongesteld in tegen stelling van de andere 2 cyclussen gebeurde dit op dag 28. Dus ik baalde wel naar goed wat dacht ik nou.. dat het meteen raak zou zijn dat ik de vorige keren snel zwanger was bood toen natuurlijk geen garantie.

Maar toch bij cyclus 4 (dus 2e x proberen ) was het al raak. Het was ons dus gewoon snel gegund! En toen was ik zwanger en wat nu.... ik vond het enorm spannend.

Even langs de verloskundige gegaan en daar aangemeld voor een nieuwe zwangerschap. Daar waren ze ontzettend blij voor ons en plannenden ons maar gelijk op 6 weken.

Wat hebben we naar die dag geleefd zeg.. en we hadden pas Savonds om half 8 de afspraak dus die dag duurde zo lang!! 

Eindelijk was het half 8 en zaten we in de wachtkamer van de verloskundige wat was dit spannend zeg!!

Zou het hartje kloppen ging de hele tijd door mij heen..

Toen werd ik binnen geroepen.. normaal heb je altijd even een gesprekje hoe het gaat enzo. Verloskundige stelde voor om maar eerst even met het echo apparaat te kijken. 

En ja hoor 1 kloppend hartje maar ook nog een leeg vruchtzakje. Maar dar legen vruchtzakje zou vanzelf verdwijnen. Maar dat ik daar door nog wel een beetje bloed kon verliezen, Dit gebeurde gelukkig  niet.

Wat waren we zo blij met dit nieuws en wat was het spannend. 

Tot ik de baby zou voelen mocht ik wekelijks op controle komen en vanaf dat moment zouden we veder kijken. Dit werd uit eindelijk om de 2 weken tot einde van de zwangerschap.

Tijdens de termijn echo kregen we te horen dat de uitgerekende datum 25-12-2019 zou zijn. Maar we waren het snel over uit dat ik ingeleid zou worden op 38 weken.

Alle echo’s waren steeds goed. De 20 weken echo kreeg ik in het ziekenhuis die was ook goed! Bij een van de echo’s kregen we te horen dat het een jongetje was en de placenta voor lag.. eerste wat door me heen ging was Onee dit maakte het extra spannend omdat mijn vorige zwangerschap ook de placenta voor lag.  de ligging en het geslacht hadden totaal niks te maken dat het mis was gegaan de vorige keer. Maar je gaat dan toch je zwangerschappen vergelijken. Benthe had de placenta achter en boaz de placenta voor. De verloskundige begreep onze angst en besprak het met ons. 

Rond 30 weken twijfelde ik of hem wel gevoeld had ik werd ontzettend bang en belde met tranen in mijn ogen de verloskundige, hij zij kom maar even langs.

Eenmaal bij de verloskundige maakte hij gelijk een echo. En daar zagen we een super druk bewegende kindje hij was gedraaid en schopte nu dus in mijn rug verklaarde gelijk waarom ik last had van mijn rug.

Ongeveer 2 weken laten voelde ik weer geen leven dus hup weer richting verloskundige en daar lag hij heel rustig en bewoog niet.. snel naar het hartje gelukkig die klopte toen ineens gaf de kleine een harde schop maar daarna weer stil. Hartje klopte nog steeds. Toch maar even voor een ctg naar het ziekenhuis. 45 minuten aan de ctg gelegen en die was gelukkig goed kregen nog een extra echo en daar was de baby gelukkig weer goed aan het bewegen en we mochten weer naar huis.

Bij ongeveer 36 weken had ik een gewonen controle bij de verloskundige. Dit keer deed de staiger de controles en met het voelen van de buik merkte ze op dat de baby wat klein aanvoelde.. dus de verloskundige maakte nog een groei echo en daar bleek hij ook aan de kleine kant te zijn. Ik had paar dagen later al een afspraak in het ziekenhuis staan om te praten over de inleiding dus daar zou nu een extra brief naar toe gaan.

In het ziekenhuis Werden er extra controles uitgevoerd en ook voor de zekerheid naar de doorbloeding van de navelstreng gekeken (wat was dit spannend ) we kregen ook nog een extra ctg. 

Ik kreeg vanaf dat moment om de dag een ctg in het ziekenhuis tot 11-12-2019 (dag van inleidden) 

Op bepaalde momenten konden ze duidelijk de beweging zien van de baby terwijl ik niks voelde. Gelukkig konden ze zo wel goed de bewegingen zien.

Op 10-12-2019 moest ik mij melden om een ballon te plaatsen om zo ontsluiting te maken. Gelukkig ging dit heel makkelijk 

11-12-2019 dag van inleiden dit was zo spannend.. om half 10 werden mij vliezen gebroken en om 10 uur kreeg ik de weeën opwekkers. Ik had mijn moeder en de verloskundige geappt en die zouden naar het ziekenhuis komen.

De eerste paar uur had ik nergens last van en we maakte nog grapjes over dat ik wel voor 5 uur moest bevallen want dan kon de gynaecoloog van de bevalling van boaz nog even lage komen en zou ik geen nieuw team aan medewerkers krijgen..

Rond 3 uur begonnen de weeën licht en was het goed  te verdragen rond 4 uur / half 5 werden ze heel heftig en wist ik niet meer zo goed waar ik het moest zoeken en riep dat ik moest persen.. ze bekeken hoeveel cm ontsluiting ik had en ze zijden je mag al bijna persen

Uit eindelijk is noah op 11-12-2019 om 16.55 geboren en voor dat hij op mijn buik lag begon hij al met schreeuwen. De navelstreng zat nog wel even in de weg en moest over zijn hoofd getrokken worden.

De hele zwangerschap en bevalling waren zo spannend. De eerste dagen/weken leek Noah heel erg op zijn broer boaz dit was wel even extra spannend vooral als hij lag te slapen was dit erg confronterend.

Nu is noah al weer ruim 3 maanden en genieten we ieder moment van hem. Benthe zijn grote zus is af en toe mama 2.0 spuug van de wang afvegen, speentje geven, helpen met flesjes geven en helpen met een boertje laten. Maar af en toe is Ze ook enorm jaloers omdat zij dan aandacht wilt en niet krijgt.