Reflux, koemelkeiwitallergie, huilen huilen... Gaat haar lach het nu winnen?

Terwijl ik dit schrijf ligt er boven een meisje heerlijk rustig te slapen. Dat was de eerste periode wel anders.
Wat zijn de afgelopen 7 maanden heftig geweest... en wat ben ik blij dat het nu beter lijkt te gaan!
De eerste 2 weken na haar geboorte waren heerlijk. We genoten van ons gezinnetje, onze oudste dochter was in de wolken met haar zusje, geen vuiltje aan de lucht.
Maar na zo'n 2 weken begon ons kleine meisje steeds meer te huilen totdat ze uiteindelijk vrijwel onafgebroken huilde, helemaal ontroostbaar.
Ze had duidelijk pijn en wat is het moeilijk om te merken dat zelfs jij als moeder je kindje niet kunt troosten!
Ik ben met haar bij de osteopaat geweest en deze gaf aan dat alle symptomen op een koemelkeiwitallergie leken.
Ze had wat eczeem of uitslag bij haar wenkbrauwen en op de vingertjes. Ook had ze voortdurend dunne soms schuimende ontlasting met een afwijkende kleur en de voeding kwam er grotendeels met een boog weer uit.
Waar ik zelf de afwijkende ontlasting afdeed als ontlasting die bij borstvoeding hoorde bleek dit dus helemaal niet zo te zijn.
De osteopaat gaf me adviezen om zelf een dieet te volgen zodat mijn dochtertje geen koemelk binnen zou krijgen.
Het was behoorlijk pittig moet ik eerlijk zeggen! Dieet houden, een ontroostbare baby, hormonen in je lichaam, zó moe zijn en dan ook nog een dochter van 2 en half...
Ook de huisarts gaf tijdens een consult aan dat de symptomen duidelijk op koemelkeiwitallergie wezen, zeker nadat het dieet zorgde voor normale ontlasting en vrijwel geen uitslag meer.
Maar ik was door alles zo uitgeput dat we een verwijzing kregen voor Pepti flesvoeding. 

Mijn dagen veranderde in kolven, voeden, troosten, aandacht verdelen, kolven, voeden, troosten...

Het was allemaal veel te veel. Uiteindelijk ben ik gestopt met kolven omdat de Pepti zo'n goede uitwerking had.
Haar gezichtje was veel meer ontspannen en het huilen werd duidelijk minder.
Maar toch...
Toch was ze nog erg onrustig. De wandelwagen stond garant voor huilen, zelfs met het matrasje verhoogd. De box was helemaal geen optie, alleen maar buikslapen, de reflux bleef een probleem en prikkels waren al helemaal te veel van het goede.

Na een aantal weken toch weer opnieuw contact met de arts en deze schreef Nutramigen voor.
Al na twee dagen keek ik naar haar en wat voelde ik mij schuldig dat we dat niet eerder hadden gedaan...
Haar gezicht stond zo ontspannen! Deze voeding, die nog verder bewerkt is, was voor onze dochter een uitkomst.

Inmiddels is ons kleine meisje net 7 maanden en nu pas lijkt haar lichaampje meer rust te vinden.
Ze vraagt nog altijd meer aandacht dan een gemiddelde baby. Ze is een pechvogel die alle virussen en verkoudheidjes meepikt. Ze huilt nog altijd veel maar er is ook altijd een reden voor. Elke dag ga ik meer van haar houden, meer van haar genieten en wat voelt dat toch enorm goed!

We raken steeds meer op elkaar ingespeeld, zij en ik. We gaan onze draai wel vinden!