Ptss en depressie

Hallo Allemaal,

In mijn vorige blog konden jullie mijn bevalling lezen die voor mijn vrij heftig eindigde. De tijd erna was voor ons gezin ook niet heel erg makkelijk. In mijn kraamweek was een goede vriendin van mijn onze kraamverzorgster. Mijn bortsvoeding lukte niet dit dacht ik al omdat het bij onze oudste dochter ook niet was gelukt. Dus we stapte over op flesvoeding. Toen we haar haar fles gaven kwamen we erachter dat ze heel raar dronk. Ze maakte een erg piepend geluid alsof ze het heel erg benauwd had en had ook ademstops als we haar dan rechtop hielden en in haar gezichtje bliezen dan kwam ze weer bij. Dit gebeurde best vaak tijdens een fles. Onze kraamverzorgster gaf het advies om haar liggend op haar zij der fles te geven. Dit hielp niet heel veel maar het was beter dan de normale houding want dan stikte ze helemaal zowat. Je kan je eigen voorstellen dat je op een gegeven moment er tegenop ziet om die fles te gaan geven. Na een week of 6 kwamen we bij een kinderarts en die heeft er een logopedist naar laten kijken. Het bleek dat ze een tracheamalecie heeft dit is een verslapte luchtpijp. Kan geen kwaad zeiden ze en ze zal erover heen groeien. Hierna begon ons meisje eczeem te ontwikkelen, ze was constant verkouden had onwijs veel poepluiers, spuugde veel en wij natuurlijk slapeloze nachten. Ik begon langzaam aan het einde van mijn latij te raken. En had het gevoel dat de kinderarts waar we bij liepen ons niet echt hoorden. Ik had zelf aangegeven dat ik dacht dat zij een koemelkallergie zou hebben en na lang zeuren mochten we de pepti uit gaan proberen. Hier zit nog wel koemelk in maar is meer verknipt. Na 3 weken ging het nog niet veel beter en ik had nog niks van die kinderarts gehoord dus ging zelf maar eens bellen. Ze had wel een belafspraak ingepland over 6 weken. Hoor ik dit nu goed na 9 weken pas bellen terwijl ik aangegeven heb dat de situatie niet houdbaar was. Ik was het zat en heb een ander ziekenhuis gebeld en het consultatiebureau omdat dit zo niet langer kon. Onze dochter was nu inmiddels al 4 maanden en had echt zoveel last , ik was moe. Mijn man is voor zijn werk normaal van zondag tot donderdag weg en ineens stond ik elke keer in tranen als hij weg ging dit had ik nog nooit gehad ik was gewend aan het leven dat we hadden. Op een gegeven moment moest mijn man op zondag weer weg en ik storte echt totaal in. Ik was bang dat er iets zou gebeuren of ik haar iets aan zou doen of zou weg lopen. Ik was echt op. Zo klaar met het gevecht. Als ze moest slapen lukte dit ook niet ik was de hele dag aan het dragen en wiegen om haar maar in slaap te krijgen. Ik wist het wel ze kon er niks aan doen zij had waarschijnlijk een net zo groot gevecht met zichzelf.  Het consultatiebureau weer opgebeld en die hebben met het ziekenhuis gebeld om ons te zien. We mochten naar het ziekenhuis met haar naar een speciale polie voor onrustige baby's. Eindelijk kreeg ze koemelk vrije voeding druppeltjes tegen de jeuk en koelzalf. Ze is daar 3 dagen opgenomen geweest vooral om rust te creëren er werd gekeken hoe wij met alles omgingen en dat ging allemaal goed. Er geadviseerd haar in de nacht daar te laten en wij gewoon naar huis zodat we konden bij tanken. Ze kreeg ook nog omeprazol tegen het spugen. Het hielp allemaal wel alleen haar eczeem bleef. Vanaf dat moment moesten we ook naar allergiepolie maar hier later meer over.

Ik moest naar een psycholoog om mezelf te behandelen dit heb ik gedaan. Hier kreeg ik de stempel post traumatisch stress syndroom en depressie. Voor de ptss heb ik een emdr behandeling gehad 2 stuks. 1 voor mijn bevalling en 1 voor de stikangst die ik heb ontwikkeld naar mijn jongste dochter. Ik durfde haar namelijk niet veel te geven bij haar eerste boterham wat normaal een mijlpaal is zat ik te hyperventileren omdat ik bang was dat ze zou stikken. De emdr behandeling voor mijn bevalling is goed gelukt. De behandeling voor het stikken niet echt ik ben nog dagelijks bang als ze eet dat ze zou stikken. Ik werk hier nog hard aan.

Ze is nu 2 jaar het gaat echt al een heel stuk beter. We weten wat voor allergieën ze heeft dus waar we op moeten letten. En ik kan nu zeggen dat ik echt geniet van haar. Heb me lang schuldig gevoeld voor de gevoelens die ik heb gehaden vond het heel moeilijk om hier voor uit te komen. Maar gelukkig heb ik het gedaan. We hebben de hulp gehad die we nodig hadden en mijn man werd in onze woonplaats geplaatst om te werken wat mij ook enorm heeft geholpen.

Liefs mamaDebje