Pseudokroep aanval, schrikken zeg pfff!

Wij zaten lekker lui op de bank tot we ineens een vreemd geluid over de babyfoon hoorden. Beide babyfoons sloegen aan dus het was ons eerst niet duidelijk wat en wie het was. Al snel bleek dat het om onze jongste zoon Mees van 16 maanden ging. Hij zat piepend, gierend, blaffend en huilend in bed. Heel zielig en hij was helemaal in paniek. Dit voelde en klonk niet goed! 
Ik heb hem uit bed getild en ben sussend met hem rond gaan lopen maar ik kreeg hem niet rustig. Papa maar de opdracht te geven de HAP te bellen want het voelde niet goed.

Zij hoorden Mees over de telefoon heen piepen en gieren en we mochten direct langskomen. Snel oma gebeld zodat de oudste gewoon kon blijven liggen. Gelukkig woont ze dichtbij dus was ze er zo. 
Wij zijn in de auto gestapt en naar de HAP gereden, dat is bij ons vandaan nog wel een kwartiertje rijden. Mees werd in de auto gelukkig wel wat rustiger maar het piepen en blaffen bleef.

Op de HAP aangekomen mochten we eigenlijk gelijk door naar de arts, heel de wachtkamer zat vol maar Mees had prioriteit.
De arts stelde al snel een flinke pseudokroep aanval vast. Mees moest aan de vernevelaar met zuurstof en medicijnen om het virus in zijn luchtwegen te bestrijden. Oef wat een vreselijke strijd was dat zeg! Mees weer helemaal in paniek toen hij het masker op kreeg en hij heeft zeker 20 minuten gevochten om het masker af te krijgen. Jeetje was is het een sterk mannetje zeg. In de houtgreep bij mij op schoot, papa die Mees zijn handen vast probeerde te houden en een hele lieve assistente die Mees probeerde af te leiden. Een voordeel van het huilen wat hij deed is dat hij daardoor wel heel goed de zuurstof en het medicijn binnen haalde. Na 20 minuten gaf hij de strijd dan eindelijk op en heeft hij nog een kwartier rustig bij mij op schoot met het masker op gezeten. 

In totaal heeft hij 35 minuten met het masker opgezeten en werd zijn ademhaling weer rustiger. Het was echter nog niet helemaal over maar niet heftig genoeg meer om hem nogmaals aan de vernevelaar te zetten. We mochten weer naar huis. 
's Nachts heeft hij nog twee kleine aanvallen gehad en is daarna gelukkig toch lekker gaan slapen. Om 9.00 uur vanmorgen werd hij wakker en zat het snot aangekoekt over z'n hele gezichtje. Snel onder de douche gegaan en daar kwam het lekker los. Hij piept nog wel wat maar oogt verder prima. 

Ja het was even goed schrikken gisterenavond maar een volgende keer weten we in elk geval wat het is en kunnen we er zelf rustiger op reageren. Hopelijk hebben we komende nacht een rustige nacht, is voor Mees ook wel zo prettig!