Snap
  • Baby
  • ziekenhuis
  • #20wekenecho
  • nierafwijking,
  • prenataal
  • hydronefrose

Prenatale hydronefrose

“Er is iets niet in orde met zijn nieren”

Prenatale hydronefrose

Zoals jullie hebben kunnen lezen in mijn zwangerschaps blog, kregen wij met de 20 weken echo te horen dat er iets niet goed was met de niertjes van Jay.

Ik zal even uitleggen wat prenatale hydronefrose betekend:

“Hydronefrose betekent dat het urineverzamelsysteem of nierbekken (pyelum) is uitgezet als gevolg van een belemmerde urineafvoer. Het nierbekken verzamelt de urine vanuit de nier en voert ze af naar de urinebuis (ureter) die uitmondt in de blaas.

Hydronefrose komt voor bij ongeveer 1,5 procent van de ongeboren kinderen. Tijdens de zwangerschap wordt routinematig een echografisch onderzoek verricht. Daardoor wordt hydronefrose vaak al voor de geboorte (prenataal) ontdekt.”

Ik was zo zenuwachtig voor de 20 weken echo, alles wordt zowat binnenste buiten gekeerd en je kindje wordt helemaal nagekeken. Je hoopt natuurlijk dat er niks aan de hand is en je na de afspraak weer vrolijk naar buiten kan lopen.

Alles werd opgemeten en de echoscopist legde alles uit. Jay wilde eigenlijk nooit stil liggen bij een echo dus het was niet verrassend dat hij dit keer ook niet mee wilde werken. Een beetje richting het einde van de afspraak ging de echoscopist naar zijn nieren kijken. Het werd een beetje stil en de echoscopist bleef kijken en meten. Toen wist ik al dat er iets was, maar wat? Uiteindelijk werd er een gynaecoloog bij gehaald en deed het riedeltje weer van voor af aan. Man wat was dit een lange zit voor mij. Omdat de gynaecoloog en de echoscopist voor mijn gevoel in het Chinees tegen elkaar aan het praten waren, verstond en snapte ik er helemaal niks van. Er werd gezegd dat alles later aan me werd uitgelegd. Het kwam er op neer dat Jay alle 2 zijn nieren vergroot waren. Wij zouden vanaf dit moment dus overgenomen worden door het AMC en ik kreeg de stempel medisch. En daar begon de rollercoaster van ziekenhuis bezoeken. Ik kreeg een verwijsbrief mee en de gynaecoloog had zelf al een brief naar het AMC gestuurd en ik zou diezelfde dag nog gebeld worden, en dat gebeurde ook. Ik werd opgeroepen om naar het nierspreekuur te komen in het AMC. Dat was ongeveer 3 weken later. Ondertussen liep ik ook nog onder controle in het Flevoziekenhuis bij de gynaecoloog, en liep ik onder controle bij mijn eigen verloskundige. Ik had bijna elke week wel een afspraak. Dit werd mij ook teveel en heb ik aangegeven bij mijn gynaecoloog. De afspraken bij mijn eigen verloskundige werden afgeschaft en ik werd overgenomen door het Flevoziekenhuis.

De eerste keer bij het nierspreekuur kwam er zoveel over ons heen. Er stonden wel 6 mensen in de kamer. Iedereen was ergens in gespecialiseerd. Ook daar werd weer het hele riedeltje van voor naar achter gedaan. Omdat Jay niet zo goed stil lag bij de 20 weken echo, moest er ook nog extra naar zijn hartje gekeken worden, want die kregen ze niet goed in beeld. Na een hoop heen en weer gewiebel met m’n komt, wat gedronken te hebben moest ik weer terug komen omdat jawel Jay alweer niet stil lag haha. Hier kwam uit dat alle 2 Jay z’n nieren inderdaad vergroot waren. Zijn rechter meer dan zijn linker. De echoscopist van het AMC vond Jay ook wat aan de grote kant, dus kreeg ik ook een brief mee om mijn suiker te gaan testen. We zouden 2 maanden later weer naar het nierspreekuur moeten komen om te kijken hoe de nieren er dan uit zien. Het kan zijn dat de nieren nog bij trekken tijdens je zwangerschap. 2 maanden en vele afspraken verder, moesten wij weer naar het nierspreekuur komen. Hier was te zien dat zijn linker nier heel goed was bijgetrokken, maar zijn rechter nier nog veelste groot was. Ook kregen wij te horen dat ik in het AMC moest bevallen, zodat ze na mijn bevalling Jay gelijk konden onderzoeken. Er was te zien dat er een vernauwing zat in de urineleider (de buis van je nier naar je blaas). Het stroomde er wel uit, maar niet hard genoeg. Ik was even in shock toen ze vertelden dat ik daar moest bevallen. Het AMC is 30/35 minuten rijden van ons huis en ik zag het niet zitten om met flinke weeen in de auto te zitten. Het Flevoziekenhuis is namelijk 10 minuten bij ons vandaan. Ik kan nooit zo goed tegen veranderingen en ik moest dit dan ook echt even laten bezinken. Uiteindelijk kan je er niet veel aan doen, behalve het te accepteren. Ze willen Jay gelijk zien na zijn geboorte en aan de andere kant stelde mij dat ook wel gerust. Toen ik dat nieuws kreeg moest ik nog ongeveer 8 weken in de zwangerschap. Alles werd vanaf dat moment overgenomen door het AMC. Ik moest mijn geboorte plan maken en klaar hebben en elke week had ik wel een afspraak staan. Uitputtend was dit. Zo wil je, je laatste weken zwangerschap niet doorbrengen. 3 weken voordat ik uitgerekend was, had ik mijn geboorte plan ingeleverd en besproken. Van de 5 punten werden er al 2 een soort van weggewuifd. 1 van die punten was, dat ik in bad wilde bevallen. Het bad moest wel aanwezig zijn en daar kon ik mee inkomen een ander punt was dat ik GEEN stagiaires of iets erbij wilde hebben. Toen werd er gezegd: Nou mevrouw dit is een academisch ziekenhuis, dus de kans dat er stagiaires aanwezig zijn is groot. Ik heb me heel erg moeten inhouden. In mijn hoofd was ik aan het schreeuwen maar mijn lippen stonden stijf op elkaar. Het enige wat ik dacht was: Dit is MIJN bevalling en IK bepaal hoe IK dat wil hebben. In de auto op de terug weg heb ik nog gezegd tegen Mitch: Als ze hier niet mee akkoord gaan, dan wacht ik net zo lang met mijn weeen tot ik niet meer in de auto kan zitten en beval ik lekker in een ander ziekenhuis. Fijn hè die hormonen! De afspraak erna heb ik mijn hart gelucht bij een andere verloskundige en die begreep mij gelukkig. Uiteindelijk is mijn bevalling precies gegaan zoals ik wilde en kon ik achter alle punten op mijn geboorte plan een vinkje zetten. Nadat Jay geboren was en ik heerlijk had gebuideld met hem werd hij opgeroepen voor een echo. Hier kwam inderdaad uit dat zijn rechter nier nog steeds vergroot was. Het zag er rustig uit en we mochten naar huis met antibiotica (preventief) en zouden later verdere instructies krijgen. Hier komt later een aparte blog over!

Vinden jullie het leuk om mij te volgen? Ik heb ook instagram: kmoermann 

3 jaar geleden

Ja lieverd zo belangrijk voor ons zelf opkomen. Maar dat komt goed dat kunnen wij ❤️

3 jaar geleden

Ja ik klap ook altijd dicht hoor, maar met dit soort dingen moeten we vaker voor ons zelf op komen! Super lief dat je me volgt! ❤️ Ik ga snel die van jou lezen!! Dikke kus❤️

3 jaar geleden

Wat een verhaal meid. Zo heftig allemaal en dat al voor je moet bevallen.. Wat een spanning moet dat geweest zijn gelukkig is het verder wel gegaan hoe je wilde. Ik herken dat ik klap dan ook helemaal dicht... En dat komt er dan ook in de auto of thuis uit.... Maar ik probeer nu steeds me mond open te trekken want met sommige dingen gaat er teveel tijd overheen en dus meer stress... Ben super benieuwd naar je volgende blog! Je schrijft fijn ik volg je graag! Liefs roxanne