Prematuren, een vak apart.

Wat niemand je verteld over een prematuur.

Het blijft een prematuur. Ook al is hij/zij voorbij de werkelijke due date. Al heeft hij/zij zijn groei ingehaald. Het blijft een prematuur. 

Hoe ik dit weet? Ik heb er twee gehad. Technisch gezien 1, want Lotte is met 37 weken gehaald maar juist zij heeft de meeste trekjes gehad van een prematuur kindje. 

Ken je dat grappige filmpje, van dat katje wat op zijn rug ligt en gekriebeld wordt? Ze laten hun handen los van zijn buik en het katje zijn voorpootjes schieten omhoog? Dat reflex, is het Moro-reflex. Geen grap, zo heet het schrik reflex.

En prematuren blinken vaak uit in die beweging. Want van elk beetje geluid of een onverwachtse beweging, kunnen ze schrikken. Allerlei soorten prikkels kunnen dat kleine lichaampje adrenaline aan laten maken, het moro-reflex. Zoals een klein aapje in de jungle zich dan grijpt aan zijn mama om te vluchten, zo reageert een prematuur vaak op prikkels. 

Meteen de reden waarom mijn kinderen ingebakerd zijn geweest, vaak tot een week of 11, 12. Daarna is dat reflex minder sterk aanwezig en kan je het inbakeren afbouwen.. Bij Lotte zijn we ermee gestopt toen ze met 11 weken op haar buik draaide in de nacht. 

Maar wat ik wilde zeggen, premature kindjes zijn zoveel anders dan a-terme kindjes. Zoveel procent meer vatbaar voor virussen, of veel sneller overprikkeld. Het lichaampje was er nog echt niet aan toe om geboren te worden maar soms is het bestaan uit de buik, beter dan in de buik blijven. 

Christiaan werd gehaald met 35 weken, doordat ik HELLP ontwikkelde. Hij groeide slecht en werd gehaald. Bij Charlotte kunnen rekken tot 37 weken. Ook zij groeide slecht. Ze werden beide maar rond de 2 kilo bij geboorte. Naast prematuur zijn ze dan dysmatuur, te klein voor hun aantal weken. 

Als ze dan eenmaal op de couveuse kamer gelegen hebben, lijken ze gewend aan de ruis die ze hoorden. De alarmen van de andere kindjes, het zachtjes praten van de verpleegkundigen en artsen, het licht en temperatuur op de couveuse kamer. Ze komen vrijwel direct in een ritme. Om de 3 uur voeden, badderen enkel om de dag en elke keer maar wegen. 

Wat Charlotte thuis hielp, wat eigenlijk nog steeds helpt nu ze 2 is, is Ewan het Droomschaap. Met 4 standen geluid (harp, regen, stofzuiger en baarmoedergeluiden) en bij elk geluid een hartslag. Want dat hoorde ze binnenin ook altijd. Life-saver, serieus. 

Maar, elke prematuur is anders, behalve dat ze eigenlijk nog even wat langer in hun veilige wereldje hadden willen zitten.

Dus is er een prematuur kindje geboren in je omgeving? Vraag de ouders wat ze willen, wel of geen kraambezoek.. wel of geen kaartje, wel of geen hulp.. vraag wat ze willen en wees eerlijk. Ben je verkouden? Ga alsjeblieft pas als je weer beter bent. Iedereen weet inmiddels dat een koortslip écht not done is. Maar ze zitten vaak ook niet te wachten op kraambezoek meteen een paar dagen na de bevalling. Hun baby, blijft nog wel even klein. Ze worden snel groot maar premature toch net even iets minder snel. En er zullen vast genoeg blogs zijn over wat je wel en niet mag zeggen. Maar je kent de ouders het beste, schat het zelf ook een beetje in. Persoonlijk vond ik het bitterzoet om te horen "ach ze blijven wel langer klein.. " 3 maanden in maatje 50, is echt geen pretje. Neem dat van mij maar aan. Dus overleg met de ouders en sta niet als verrassing ineens op de stoep.