Prachtige kraamweek 🤍

Wat heb ik intens genoten van onze kraamweek. 

Hoe enorm veel pijn ik had, kon ik volledig vergeten als ik onze lieve Stevie zag en vast had. 

Doordat de ontsluiting niet door wilde zetten en Stevie wel graag naar buiten wilde, had ik mijn symfyse behoorlijk gekneusd. Dat in combinatie met de keizersnede was geen pretje, maar we mochten daardoor een aantal dagen in *Hotel Elkerliek* verblijven. Ik kon geen kant op, maar door het hoog/laag bed in het ziekenhuis kon ik mezelf met veel pijn en moeite het bed uit krijgen om achteruit schuifelend naar de wc te kunnen. Gelukkig kreeg ik voldoende pijnstilling om alles draaglijk te houden! En wat waren de verpleegsters ontzettend lief! 

Toen we op dag 4 naar huis mochten/moesten kon ik alleen maar huilen, het begin van de welbekende kraamtranen. Het was zo onwijs fijn om met ons mooie gezinnetje in die heerlijke bubbel te zitten. Mijn +zoon was thuis en die misten we natuurlijk wel, dus wat dat betreft was het wel weer fijn om naar huis te gaan. 

Eenmaal thuis aangekomen stond onze kraamhulp met stagiaire te wachten. Ik stapte de auto uit in mijn mooiste pak.. Lekker panterprint broekie (gelukkig wel wit met grijs en lekker fluffy). M’n boeren ruitjes vest, prachtige kraam onderbroek van het ziekenhuis boven m’n broek uit, want alles deed zeer haha. Goeie eerste indruk toch?

De voortuin was ontzettend lief versierd. 2 mooie borden met de naam van ons prachtige kindje. 1 bord gemaakt door mijn moeder en stiefvader en 1 door mijn schoonzus. Het grappige van de tweede is dat dit het geboortebord was van Jesse 17 jaar geleden! Wat mooi dat dit dan nu weer gebruikt kan worden toch? 

Eenmaal binnen wederom mega verrast! Jesse en zijn vriendin Esmée hebben het binnen helemaal versierd! Zo ontzettend lief! We hebben al veel kaartjes gekregen, bloemen en cadeautjes. Ons hondje ook weer super blij dat we thuis zijn! 

Na een praatje met de kraamhulp verkas ik naar boven. Mijn plek de komende tijd. Ik mag de trap niet op of af, moet mijn benen bij elkaar houden en kan dus alleen maar boven achteruit schuifelen om naar het toilet te kunnen en om te douchen. Stevie dragen, verschonen op zijn kamer en in bad doen kan allemaal nog niet. Gelukkig kan ik borstvoeding geven en hebben we daardoor toch veel mooie momenten samen. Hij ligt lekker in de co-sleeper naast mij. 

Dinsdag, de eerste ochtend thuis. De eerste nacht samen achter de rug en het enige wat ik kan doen is huilen. Huilen, huilen en nog meer huilen. Onze baby is zooooooo lief, schattig, mooi en voor ons helemaal perfect! En hij groeit.. Het laatste wat ik op dat moment wilde. Mijn kraamtranen waren alleen maar, omdat ik dat geweldige, fantastische gevoel nooit meer kwijt wilde raken en voor altijd voor dat lieve kleine mensje wil blijven zorgen. Ik wilde niet dat hij groter zou worden. Mijn moeders troostende woorden waren “Maar schatje, dat is toch niet goed als hij niet groeit?” En daar had ze gelijk ik natuurlijk..

Er kwamen niet veel mensen op bezoek ivm Corona. We wilden dit zelf niet, maar gelukkig dat de meeste hier ook niet om hebben gevraagd. Uiteraard wel onze families en dichtste vrienden, maar de rest hebben we flink verspreid. Wat was dit fijn. Je hebt gewoon lekker alle tijd samen om te wennen aan de nieuwe situatie. Ofja, wennen.. Vooral gewoon veel genieten van elkaar. Ons lieve nieuwe vriendje veel knuffelen en kusjes geven en helemaal verliefd zijn op hem. 

Na ik geloof 2 dagen, kwamen ze de nietjes uit mijn buik halen. Ik was hier best bang voor, maar dit voel je totaal niet als ze goed zitten. Uiteraard zat er 1 niet helemaal lekker, maar ook dat viel uiteindelijk allemaal reuze mee. 

Ik bedenk me nu dat ik thuis onder de douche stond in die eerste week en zo hard moest huilen (Ja weer huilen), omdat mijn buik weg aan het gaan was. Ik heb daar zo enorm van genoten tijdens mijn zwangerschap. Ik vond het heerlijk! Deed niets liever dan over mijn buik wrijven. En ook aan die tijd was een einde gekomen. 

Al met al hebben wij echt een heerlijke kraamweek gehad en kan ik nog veeeeeel meer schrijven, maar dan heb ik dadelijk een boek ipv een blog!