Paniek bij de echo: een megablaas

Toen er in mei een dubbel streepje op de zwangerschapstest verscheen waren we door het dolle heen. We besloten alles zo nuchter mogelijk op ons af te laten komen. En zoals onbezonnen als ik ben is mijn motto dan ook: "Er is nog nooit een baby blijven zitten." De eerste twee echo's waren gewoon een kijkmomentje naar ons kleintje. Bij de derde echo op 2 juli werden de contouren steeds meer zichtbaar, wat ontzettend leuk!

De echoscopiste ging de verschillende lichaamsdelen af en zei telkens dat alles er goed uitzag. Tot ze ineens stil werd. "Volgens mij heeft jullie baby'tje een megablaas." Dat zei ons letterlijk niks dus wij hadden geen idee of dit iets positiefs of negatiefs was. Ze legde uit dat dit niet goed was en dat de blaasgrootte de acceptabele waarden oversteeg. Toen zij het op de echo liet zien was ons meteen duidelijk wat ze bedoelde. Tijdens de echo en het gesprek wat ze daarna telefonisch met de gynaecoloog voerde bleef ze het woord 'megablaas' -naar mijn idee- overdreven herhalen. Pff, wat haatte ik dat woord toen al. De echo was vrijdag en er werd meteen een spoedafspraak voor dinsdag gemaakt. Ons werd op het hart gedrukt dat het niet goed was maar dat we niet meteen op internet moesten gaan zoeken. Daar stond ik dan.. Huilend in de lift van het ziekenhuis.

We zouden het niet opzoeken, dat had de echoscopiste ons immers bevolen. Al de volgende dag bleek dat ik en mijn vriend die nacht allebei Google hadden geraadpleegd. Voor andere ouders die een geconfronteerd worden met een megablaas wil ik de drie mogelijkheden die ik tegenkwam op internet kort opsommen:

- Een afwijking zoals down/edwards, deze hebben vaak nierproblemen

- Een nierafwijking

- Een jongetje (deze hebben een klepje bij de plasbuis waar soms eerst wat druk op moet komen)

Ik had in het weekend alle hoop al opgegeven. Op internet waren veel ervaringen te lezen maar de meeste waren negatief. Ofwel kindjes gingen het niet redden, of ze hadden na de geboorte heel veel nierproblemen. Daarom wil ik ook graag onze ervaring delen. Dinsdag tijdens de 'spoedafspraak' bij de gynaecoloog was er helemaal geen megablaas meer te zien. Ons kleintje had geplast! Wel wilde zij ons extra onder controle houden, dit betekende dat we van de verloskundigepraktijk overgingen naar het ziekenhuis. Wat ons betreft alleen maar fijn. Ook de NIPT test gaf geen afwijkingen aan en het blaasje bleef op de juiste grootte. Toch bleef de spanning bij mij. Ik was er heilig van overtuigd dat ons kleintje een jongetje moest zijn, maar wat als dit niet zo was? Toen de geslachtsbepaling duidelijk liet zien dat we ouders worden van een zoontje verdween alle spanning. 

Ik vind het ontzettend jammer dat de echoscopiste redelijk overdreven reageerde door continue de ernst en het woord 'megablaas' bleef herhalen. Wat ben ik blij dat dit gelukkig allemaal paniek om niks bleek. Ik hoop dat andere aanstaande ouders wat aan ons verhaal hebben. Ondanks alle negatieve verhalen die je op internet leest kan het dus ook gewoon goed aflopen. Wij gaan vrijdag alweer met onze nuchtere instelling op weg naar de 20 weken echo, zonder spanning en paniek.