Over verbinding en zoveel liefde dat het pijn doet

Tijdens mijn tweede zwangerschap liet mijn lichaam mij in de steek. Ik moest al snel thuis blijven en ik kon alleen maar zetelhangen. Het kostte me immens veel energie om er te zijn voor mijn zoontje op de manier die hij nodig had. Niet alleen van het fysieke werd ik moe, ook mentaal was ik er niet meer helemaal.

Hij voelde dat heel erg en dat werd al heel snel vertaald naar 'lastig' gedrag. Hij gooide zich op de grond toen ik helemaal niet meer kon bukken. Hij wou niet meer wandelen toen ik zelfs alleen geen vijf stappen meer kon zetten zonder te moeten pauzeren. Hij wou schoppen in mijn buik terwijl hij wist dat er een baby in zat.

Maar toch ging ik naast hem gaan zitten toen hij niet meer wou stappen. Toch droeg ik hem, ook al deed het mij meer pijn dan ik wou toegeven. En toch werd ik niet boos toen hij mij probeerde te schoppen. Ik deed dat, desnoods meehuilend met hem, omdat we hier samen door moesten zien te komen.

Samen moesten we een plekje zien te creëren voor dat klein mensje dat groeide in mijn buik. Eentje waar we samen met tranen en heel veel liefde voor zouden vechten. Eentje dat geen stuk is van het plekje dat hij eerst helemaal voor zichzelf had, maar een al even groot plekje dat zich vlakbij dat van hem bevindt.

Ondertussen is dat plekje er al even en is het gevuld met alle liefde van de wereld van ons, voor haar. En hoewel hij weet dat ze beiden even groot zijn en alleen maar kunnen groeien, zijn er af en toe momenten waarop hij begint te twijfelen.

Dan werken zijn benen plots niet meer, of wil hij niet meer stappen. Dan probeert hij mij te schoppen, ook al weet hij dat hij mij pijn zou kunnen doen. Maar toch ga ik samen met Yune naast hem zitten op de grond. Toch draag ik hem terwijl ik Yune ook al draag. En toch word ik niet boos als hij mij probeert te schoppen.

Ik doe dat, desnoods meehuilend met ons drie in koor, omdat we hier samen door moeten zien te komen. Samen blijven we met tranen en onmetelijk veel liefde voor de plekjes vechten.