Over tanden, newborn en baby-dreumes...

'Nu al??!' Jep. Tijdens een grondige inspectie van het baby-mondje zag ik een klein wit puntje trots omhoog steken uit het tandvlees: het eerste tandje! 

Over 4 dagen word Brandon 4 maanden. Dus vlot is hij zeker te noemen. En ineens vallen alle puzzelstukjes op hun plaats. Het huilen, de verhoging, de (boze) huilbuien tijdens het drinken, de énorme poepluiers en de gebroken nachten, terwijl meneertje al met regelmaat nachten doorsliep en anders maar 1 keer wakker werd voor een voeding. Een kleine zoektocht via Google plaats ook de laatste ontbrekende stukjes waar ze horen.. Het wrijven over z'n gezichtje en steeds aan z'n oortjes zitten. M'n arme ventje, en mama snapte er niks van! Alle tekenen waren er maar het kwartje viel niet. Papa had het wel genoemd maar ik stond er verder niet bij stil. Wie verwacht er dan ook voor 4 maanden al tandjes?

En dan is daar de achtbaan. Allereerst de verwondering... 'Echt..?' gevolgd door trots 'onze kleine man word groot!' die op zijn beurt gevolgd word door de schrik 'onze kleine man word groot!' Jeetje..... Het zal nu niet lang meer duren voor het eerste tandje duidelijk zichtbaar word, mogelijk de tweede ook. En dan veranderd het baby gezichtje van ons 4 maanden oude frummeltje al in een wat grotere, stoerdere aanblik van een beginnende dreumes! 

Het afsluiten van de eerste fase, de newborn fase, komt sneller als ik had verwacht... En in de schaduw van enorme trots, en verliefdheid op onze prachtige baby-dreumes, heel licht op de achtergrond, voel ik een brok in m'n keel....