Opzoek naar borstvoedende mama’s die nu geen borstvoeding meer geven of minderen

Toen ik je verhaal las, herkende ik het heel erg, kampte met precies de zelfde zorgen en vragen. Ondertussen geef ik nu 18 maanden borstvoeding, en zeker nog niet van plan om te stoppen! Toen ik destijds na mijn verlof ook weer aan het werk moest, werd ik ook al zenuwachtig van het idee, ook ik heb een ontzettende fijnproever die tot een jaar alleen maar live voeding wilde. Gelukkig doet de natuur zijn werk! Ik probeerden kolven, maar kreeg er ook vrij weinig uit, dit resulteerde in ‘de druk eraf kolven’ zodat ik weer verder kon werken zonder lekkages ?. Mijn zoontje dronk gewoon om mijn werktijden heen. Dan haalde hij de schade in en bleef mijn productie op gang! Hij at fruit en boterham en dronk water als ik er niet was, en de borstvoeding nam hij als ik er wel was. Achteraf gezien heb ik me altijd zorgen om niets gemaakt, want je vind je weg echt wel. Mensen vragen me nu, hoe lang denk je nog door te gaan? Mijn antwoord is dan; zolang hij daar behoefte aan heeft, want om je vraag te beantwoorden wie er meer last van heeft.. dan zeg ik beide evenveel, zolang jou kindje de obstakels en hindernissen neemt is het voor hem/haar de moeite waard dus indirect voor jou ook! Vertrouw op julliezelf! Het komt allemaal goed!

Ik heb een jaar en 1,5 jaar borstvoeding gegeven. Wat ik heb geleerd is om niet te letten op de hoeveelheid die je kolft als ik me daar op ging focussen kreeg ik steeds minder. Ik ben wat korter maar wat vaker gaan kolfen. En de dagen dat ik thuis was wat vaker aanleggen. Verder de dagen dat ik werkte gaf ik s morgens bv en gelijk als ik thuis kwam weer. Maar dat was meer voor mezelf?. Het gebeurde dus wel eens dat de kleine op de dagen dat ik dus werkte wat meer kunstvoeding dan bv kreeg. Volg vooral je eigen gevoel en waar jij je prettig bij voelt. Succes en geniet er vooral nog lekker van al die keren dat de kleine bij je drinkt.

Hoe ga je er mee om: Tsja wat wil je er aan doen? Stampvoetend door de kamer rennen heeft weinig zin, huilen ook niet. Je legt je er bij neer wetende dat je je best hebt gedaan en ze echt wel gezond en wel groot worden. Schema: ik heb aangevuld met kunst, als bv op was. Toen het steeds minder werd grotendeels kunst gegeven en borst “erbij” als dit voldoende was voor de kleine merkte we dat snel genoeg. Vragen om bv: aanleggen. Als het honger is en er komt niets uit protesteren ze vanzelf. Is het troost zoeken (en er komt nog wat uit) zijn ze vaak zo kalm. Hou je kleine goed in de gaten, gaat ze veel vaker komen of blijft ze huilerig dan trekt ze het ergens niet. Misschien honger, misschien te veel onrust. Hier ging het heel rustig en natuurlijk.

Dit is helaas zo herkenbaar... Bij mij startte het heel goed, maar toen ik na 10 weken ging werken nam de productie langzaam aan al af. Ik heb tot 4 maanden volledig BV kunnen geven, maar daarvan moest toen al een klein beetje uit de diepvries komen. Ik moest steeds meer aan aanvullen, ook omdat ons mannetje aan 1 borst niet meer wilde drinken i.v.m. een liesbreuk en niet op die zij willen liggen. Na de operatie wilde hij dat wel weer, maar ik kreeg het niet meer hersteld helaas :( Heb er veel moeite mee gehad om het op te geven, maar uiteindelijk wel het besef dat ik moest. Hij zat nog goed op gewicht, maar het voeden werd echt een struggle: ik had te weinig, hij bleef huilerig, ik werd onzekerder, echt een vicieuze cirkel. Ik ben langzaam kunstvoeding bij gaan geven overdag, maar daarmee liep mijn productie nog sneller terug. Bij 5 maanden heb ik voor het laatst BV kunnen geven. Hoe het gaat als je kindje het niet wil: geen idee, de onze keek even een seconde verbaasd, maar vond het verder prima. Het minderen ging bij mij vanzelf en zelfs sneller dan ik wilde: ik wilde langzaam een voeding per week weg laten, maar de productie liep veel sneller terug. Ik mis het deels nog steeds, maar het was gewoon écht niet meer ok voor hem om door te zetten, dus dat was waarom ik toch de keuze heb gemaakt. Had al 3 borstontstekingen gehad, acupunctuur geprobeerd, etc., en moest gewoon accepteren dat het helaas ophield. Wel heel bij dat ik tot zijn operatie volledig borstvoeding kon geven, dat voelde voor mij beter. Sterkte met het maken van je keuze, vooral ook omdat het niet altijd als een keuze voelt...